ELETTA QUELLA… CON LA CROCE AL CONTRARIO!

Già… sembra incredibile leggere che lei sia stata scelta dal settimanale l’Espresso come personaggio dell’anno 2023. E di grazia, volete cortesemente spiegarci quali sono i meriti attribuiti alla signorina per tale conferimento che a quanto sembra manifesta una forte simpatia ed attrazione per una setta satanica? Infatti oltre aver lanciato anatemi inutili e fuori di luogo contro gli uomini e riportato un tema già trattato nel libro della “sua cara nonnina” che è quello del patriarcato si è fatta fotografare più volte con superbia esponendo con blasfemia i simboli cristiani, deridendoli e cosa peggiore offendendo tutti i fedeli cristiani. Opportunista della peggio specie perché ha trovato sfogo ed appoggi politici solo per via della morte della sorella Giulia… infatti ha ottenuto pubblicità gratuita e quindi la possibilità di fare vedere al mondo intero la sua passione per il satanismo. Eppure il patriarcato esisteva anche prima della morte della sorella Giulia e se veramente aveva intenzione di spendersi attivamente contro i femminicidi ed il patriarcato stesso avrebbe potuto farlo tranquillamente e con calma e non aspettare la tragedia e conseguente strumentalizzazione per avere notorietà dai media. Francamente penso che una ragazzina priva di esperienze di vita, senza le necessarie conoscenze nel mondo del lavoro, priva di quella maturità e cultura necessaria non è certamente in grado di farci la morale né indicarci la giusta via della rettitudine… mi pare più una pantomima d’eccellenza supportata dalla solita sinistra politica che non perde mai occasione di infiltrarsi nelle questioni drammatiche col fine di ritrovarsi candidati interessati per raccogliere voti utili nelle prossime elezioni. Non è certamente la prima volta che assistiamo all’ingresso nel parlamento italiano di soggetti non propriamente adeguati al mandato parlamentare, ricordo il signor Toni Negri, appena deceduto, e Cicciolina la famosa pornostar che intendeva educarci ed insegnarci il giusto modo di vivere. E va bene, ora anche la giovanissima Elena troverà un posto tra i banchi di un parlamento e mi chiedo se avrà il coraggio di stamparsi il Corano, il libro sacro dei musulmani, sulla fronte a testa in giù. Dubito che lo faccia perché essere coraggiosi e sfacciati con il cristianesimo è cosa facile ma quando si tratta di islam allora le cose cambiano e nessuno ha le “cosiddette palle” per ironizzare. Vediamo se lo fa… ovviamente pronto ad elogiarla nel caso in cui dovesse farlo 26122023 … by… manliominicucci@gmail.com  … https://manliominicucci.myblog.it/

 

…

 

L’ha fatto davvero: la sinistra riparte da Elena Cecchettin

Allora, le copertine dell’Espresso sono una specialità a se stante, del genere surrealismo sovietico, roba che una risata te la strappa, di compatimento: ma vedi un po’ questi se son rimasti al comunismo di guerra, di guerriglia. Roba da alienati, incapaci di cogliere il ridicolo, non perdonarli Padre perché non sanno quello che fanno, tipo il Manifesto coi suoi leggendari titoli quando esalta Toni Negri o Hamas.

Il mondo al contrario, loro malgrado. Leggendarie: “Uomini e no” con Salvini e Abou, che a ruoli invertiti poteva pure avere senso (pervicacemente doppiata da “capitani e no” con Rakete al posto del demagogo infangato nero, mentre Salvini restava dov’era, a pigliarsi gli sputacchi); Elly ultima spes della sinistra; Zero Calcare ultimo intellettuale, e qui eravamo al climax della tragedia riconosciuta: stiamo talmente scombinati che non ci resta che piangere; ma anche, a ritroso, Monti santificato, “Se non ce la fa neanche lui…”. Difatti questo Dracula in mantello stellare, con macabro castello a Bruxelles, finì presto di ammazzare l’agonizzante cavallo Italia e stiamo ancora tornando da un eurofunerale che non finisce mai.

Roba così. Le copertine dell’Espresso peraltro vanno oltre qualsiasi smarronata sinistra perché conservano una particolarissima carica di sfiga, di solito sono il bacio mortale, se uno ci finisce sopra, si gratta: citofonare, per l’appunto, famiglia Soumahoro. Adesso, inesorabile come la stupidità, la forza del destino cretino, è il turno di Cecchettin Elena, la sorella barricadera, della serie sbatti la nostra in prima pagina, la nostra eterna ultima Thule, la sinistra riparta da. “Donna dell’anno”, per via del Patriarcato eccetera.

Elena è lei e non è lei: più taroccata di Chiara Ferragni che sbandiera un pan d’oro e difatti le coincidenze esoteriche, le correlazioni, corrono parallele: entrambe influencer, entrambe dedite a buone cause, cioè loro stesse, entrambe nel giro Pd, entrambe taroccate. Loro e non loro: potevano anche scegliere una foto più sincera, tipo quelle in cui la nuova sinistra coscienza della sinistra dark si spara su Instagram le pose, raga, con non si sa che roba sulla lingua e un crocifisso capovolto addosso. Invece hanno fotoshoppato come non ci fosse un domani, ottenendo un mistificatorio effetto rembrandesco. Potevano anche, la copertina, dedicarla alla nonna; e perché no a Papa Gino Cecchettin, che, nel personalissimo derby familiare, era partito un po’ staccato ma poi ha subito scavalcato la figlia, salvo inciampare in alcuni errori di comunicazione relativi a presunti autogradi sessisti del passato? E va beh, hanno scelto la sora Elena “che ha trasformato”, com’è che dicono?, “il dolore personale in un atto d’accusa, in una lucida analisi del patriarcato”. La lucida analisi sarebbe: mia sorella l’avete ammazzata tutti, lo stupro è di Stato, Salvini boia, diamo fuoco a tutto, Elly sono qua.

Ovviamente, salvo i 4 gatti in fila per 3 col resto di 2 che ancora si ostinano a buttar soldi nell’Espresso ogni settimana, la platea si è divisa a metà: da una parte quelli che si vergognano, dall’altra quelli che si scompisciano. E niente, è più forte di loro, non ce la fanno. L’Espresso conta più direttori che lettori, ma l’effetto Damilano persiste e le copertine scorrono in un tripudio di umorismo involontario, che poi si potrà sempre archiviare alla voce: errori di comunicazione.

Cosa avrebbe fatto questa ventenne infatuata del metal nordico, a parte scontare un dolore terribile ma dirottandolo, maliziosamente, su metà umanità, quella maschile, nel modo più pretestuoso e strampalato, non si capisce: evidentemente all’Espresso va bene così, sta bene quello che non si capisce, oltre un certo limite la militanza uccide la logica, il fanatismo o è irrazionale o non è. Da parte sua, la nuova intellò dell’antipatriarcà, la Giovanna d’Arco del femminismo influencer, proclama: “Sono contenta di essere stata presa sul serio”. Non se l’aspettava neanche lei, ma nel meraviglioso mondo di sinistra, delle Chiara Valerio che per anni portano in processione le Chiara Ferragni, salvo pigliare una facciata contro un pandoro, tutto è possibile e specialmente l’impossibile. Tutto quello che puoi pensare è vero: l’Espresso chiude l’anno in bellezza, per il prossimo ci aspettiamo qualcosa all’altezza, per esempio san Luca Casarini in copertina con le stimmate, e dai buchi scorrono banconote.

di Max Del Papa

 

 

 

ENGLISH

THE ONE ELECTED… WITH THE CROSS ON THE OTHER HAND!

Yes… it seems incredible to read that she was chosen by the weekly l’Espresso as character of the year 2023. And please, would you kindly explain to us what merits are attributed to the young lady for this award which apparently shows a strong sympathy and attraction to a satanic cult? In fact, in addition to having launched useless and inappropriate anathemas against men and reported a theme already discussed in “her dear grandmother’s” book which is that of patriarchy, she had herself photographed several times with pride, blasphemingly exposing Christian symbols, mocking them and what worse by offending all Christian faithful. Opportunist of the worst kind because she found an outlet and political support only because of the death of her sister Giulia… in fact she obtained free publicity and therefore the possibility of showing the whole world her passion for Satanism. Yet the patriarchy existed even before the death of her sister Giulia and if she really intended to actively fight against feminicides and the patriarchy itself she could have done so calmly and calmly and not wait for the tragedy and consequent exploitation to gain notoriety from the media. Frankly, I think that a little girl without life experiences, without the necessary knowledge in the world of work, without the necessary maturity and culture, is certainly not capable of teaching us morals or showing us the right path of rectitude… she seems more like a pantomime of excellence supported by the usual political left which never misses an opportunity to infiltrate dramatic issues with the aim of finding interested candidates to collect useful votes in the next elections. It is certainly not the first time that we have witnessed the entry into the Italian parliament of individuals who are not properly suited to the parliamentary mandate, I remember Mr. Toni Negri, who has just passed away, and Cicciolina the famous porn star who intended to educate us and teach us the right way of living. And that’s fine, now even the very young Elena will find a place on the benches of a parliament and I wonder if she will have the courage to print the Koran, the sacred book of Muslims, on her forehead upside down. I doubt that she does because being brave and brazen with Christianity is easy but when it comes to Islam then things change and no one has the “so-called balls” to be ironic. Let’s see if she does it… obviously ready to praise her in case she were to do it 26122023 … by … manliominicucci@gmail.com… https://manliominicucci.myblog.it/

 

…

He really did it: the left starts again from Elena Cecchettin

So, the covers of L’Espresso are a specialty in their own right, of the Soviet surrealism genre, stuff that makes you laugh, of pity: but look at these if they remained at war, guerrilla communism. Stuff for alienated people, incapable of grasping the ridiculous, don’t forgive them Father because they don’t know what they are doing, like the Manifesto with its legendary titles when it exalts Toni Negri or Hamas.

The world on the contrary, despite them. Legendary: “Uomini e no” with Salvini and Abou, which with the roles reversed could also have made sense (stubbornly dubbed by “capitani e no” with Rakete in place of the black-stained demagogue, while Salvini remained where he was, taking the piss) ; Elly last spes of the left; Zero Calcare last intellectual, and here we were at the climax of the recognized tragedy: we are so disorganized that all we can do is cry; but also, in retrospect, Monti sanctified, “If he doesn’t make it either…”. In fact, this Dracula in his stellar cloak, with a macabre castle in Brussels, soon finished killing the dying horse Italia and we are still returning from a Eurofuneral that never ends.

He does stuff like that. Furthermore, the covers of L’Espresso go beyond any sinister nonsense because they retain a very particular charge of bad luck, they are usually the kiss of death, if one ends up on it, one scratches oneself: buzzing, in fact, the Soumahoro family. Now, as inexorable as stupidity, the force of idiotic destiny, it is the turn of Cecchettin Elena, the barricadera sister, of the series slam ours on the front page, our eternal ultima Thule, the left starts again from. “Woman of the Year”, because of the Patriarchate etc.

Elena is her and it’s not her: more fake than Chiara Ferragni who flaunts a golden pan and in fact the esoteric coincidences, the correlations, run parallel: both influencers, both dedicated to good causes, that is, themselves, both in the Pd circle, both fake. They and not them: they could also have chosen a more sincere photo, like the ones in which the new sinister conscience of the dark left shoots poses on Instagram, guys, with who knows what stuff on the tongue and an upside down crucifix on him. Instead they photoshopped like there was no tomorrow, obtaining a mystifying Rembrandesque effect. They could also dedicate the cover to their grandmother; and why not to Pope Gino Cecchettin, who, in the very personal family derby, started a little behind but then immediately overtook his daughter, only to stumble into some communication errors relating to alleged sexist autogrades of the past? And okay, they chose Sister Elena “who transformed”, how do they say?, “personal pain into an indictment, into a lucid analysis of the patriarchy”. The lucid analysis would be: you all killed my sister, the rape is state-controlled, Salvini the executioner, let’s set everything on fire, Elly I’m here.

Obviously, except for the 4 cats in a row of 3 with the rest of 2 who still persist in throwing money into the Espresso every week, the audience is divided in half: on one side those who are ashamed, on the other those who are disgusted . And nothing, he’s stronger than them, they can’t do it. L’Espresso has more editors than readers, but the Damilano effect persists and the covers flow in a riot of involuntary humour, which can then always be archived under the heading: communication errors.

What this twenty-year-old infatuated with Nordic metal would have done, apart from suffering a terrible pain but maliciously diverting it onto half of humanity, the male one, in the most specious and bizarre way, is unclear: evidently Espresso is fine with this, and that is fine which is not understood, beyond a certain limit militancy kills logic, fanaticism is either irrational or it isn’t. For her part, the new intellectual of anti-patriarchy, the Joan of Arc of influencer feminism, proclaims: “I’m happy to have been taken seriously.” She didn’t expect it either, but in the wonderful world of the left, of the Chiara Valerios who for years carry the Chiara Ferragnis in procession, except for taking a front against a pandoro, everything is possible and especially the impossible. Everything you can think is true: the Espresso ends the year on a high note, for the next one we expect something up to par, for example Saint Luca Casarini on the cover with the stigmata, and banknotes flowing from the holes.

by Max Del Papa

 

FRENCH

L’ÉLU… AVEC LA CROIX PAR L’AUTRE MAIN !

Oui… cela semble incroyable de lire qu’elle a été choisie par l’hebdomadaire l’Espresso comme personnage de l’année 2023. Et s’il vous plaît, pourriez-vous bien nous expliquer quels mérites sont attribués à la demoiselle pour ce prix qui montre apparemment un forte sympathie et attirance pour un culte satanique ? En effet, en plus d’avoir lancé des anathèmes inutiles et inappropriés contre les hommes et rapporté un thème déjà abordé dans le livre de « sa chère grand-mère » qui est celui du patriarcat, elle s’était elle-même photographiée à plusieurs reprises avec fierté, exposant de manière blasphématoire les symboles chrétiens, se moquant d’eux et quoi de pire en offensant tous les fidèles chrétiens. Opportuniste de la pire espèce car il n’a trouvé un débouché et un soutien politique qu’avec la mort de sa sœur Giulia… en fait il a obtenu une publicité gratuite et donc la possibilité de montrer au monde entier sa passion pour le satanisme. Pourtant, le patriarcat existait avant même la mort de sa sœur Giulia et s’il avait vraiment eu l’intention de lutter activement contre les féminicides et le patriarcat lui-même, il aurait pu le faire avec calme et sérénité et ne pas attendre la tragédie et l’exploitation qui en résulte pour gagner en notoriété auprès des médias. Franchement, je pense qu’une petite fille sans expériences de vie, sans les connaissances nécessaires dans le monde du travail, sans la maturité et la culture nécessaires, n’est certainement pas capable de nous enseigner la morale ou de nous montrer le bon chemin de la rectitude… semble-t-elle. il s’agit plutôt d’une pantomime d’excellence soutenue par la gauche politique habituelle qui ne manque jamais une occasion de s’infiltrer dans des dossiers dramatiques dans le but de trouver des candidats intéressés pour récolter des voix utiles aux prochaines élections. Ce n’est certainement pas la première fois que nous assistons à l’entrée au Parlement italien de personnes qui ne sont pas adaptées au mandat parlementaire, je me souviens de M. Toni Negri, qui vient de décéder, et de Cicciolina, la célèbre star du porno qui voulait pour nous éduquer et nous apprendre la bonne façon de vivre. Et ça tombe bien, désormais même la toute jeune Elena va trouver une place sur les bancs d’un parlement et je me demande si elle aura le courage d’imprimer le Coran, le livre sacré des musulmans, sur son front à l’envers. J’en doute parce qu’il est facile d’être courageux et effronté avec le christianisme, mais quand il s’agit de l’Islam, les choses changent et personne n’a les « soi-disant couilles » pour être ironique. Voyons s’il le fait… évidemment prêt à la féliciter s’il le faisait 26122023 … par… manliominicucci@gmail.com … https://manliominicucci.myblog.it/

 

…

 

Il l’a vraiment fait : la gauche repart d’Elena Cecchettin

Alors les couvertures de L’Espresso sont une spécialité à part entière, du genre surréalisme soviétique, des trucs qui font rire, qui font pitié : mais regardez-les si elles sont restées en guerre, en guérilla communiste. Des trucs pour gens aliénés, incapables de comprendre le ridicule, ne leur pardonnent pas, Père, parce qu’ils ne savent pas ce qu’ils font, comme le Manifeste avec ses titres légendaires quand il exalte Toni Negri ou le Hamas.

Le monde au contraire, malgré eux. Légendaire : « Uomini e no » avec Salvini et Abou, qui avec les rôles inversés aurait aussi pu avoir un sens (obstinément adoubé par « capitani e no » avec Rakete à la place du démagogue taché de noir, tandis que Salvini restait là où il était, prenant la pisse) ; Elly, dernière espèce de gauche ; Zero Calcare est le dernier intellectuel, et nous voici au point culminant de la tragédie reconnue : nous sommes tellement désorganisés que nous ne pouvons que pleurer ; mais aussi, rétrospectivement, Monti a sanctifié : “S’il n’y arrive pas non plus…”. En fait, ce Dracula dans son manteau stellaire, avec un château macabre à Bruxelles, a bientôt fini de tuer le cheval mourant Italia et nous revenons toujours d’un Eurofunérailles qui ne finit jamais.

Des trucs comme ça. D’ailleurs, les couvertures de L’Espresso vont au-delà de toute bêtise sinistre car elles conservent une charge de malchance très particulière, elles sont généralement le baiser de la mort, si on finit dessus, on se gratte : bourdonnant, en effet, le Soumahoro famille. Maintenant, aussi inexorable que la bêtise, force du destin idiot, c’est au tour de Cecchettin Elena, la sœur barricadera, de la série qui claque la nôtre à la une, notre éternelle ultima Thule, la gauche repart. « Femme de l’année », à cause du Patriarcat etc.

Elena est elle et ce n’est pas elle : plus fausse que Chiara Ferragni qui arbore une poêle dorée et en fait les coïncidences ésotériques, les corrélations, sont parallèles : les deux influenceurs, tous deux dévoués aux bonnes causes, c’est-à-dire eux-mêmes, tous deux dans le cercle Pd , tous deux faux. Eux et pas eux : ils auraient aussi pu choisir une photo plus sincère, comme celles sur lesquelles la nouvelle sinistre conscience de la gauche noire pose sur Instagram, les gars, avec on ne sait quoi sur la langue et un crucifix à l’envers sur lui . Au lieu de cela, ils ont retouché comme s’il n’y avait pas de lendemain, obtenant un effet Rembrandesque mystifiant. Ils pourraient également dédier la couverture à leur grand-mère ; et pourquoi pas au pape Gino Cecchettin, qui, dans le derby familial très personnel, a commencé un peu derrière mais a immédiatement dépassé sa fille, pour ensuite tomber sur quelques erreurs de communication liées aux prétendus autogrades sexistes du passé ? Et bien, ils ont choisi Sœur Elena « qui a transformé », comment dit-on ?, « la douleur personnelle en réquisitoire, en analyse lucide du patriarcat ». L’analyse lucide serait : vous avez tous tué ma sœur, le viol est contrôlé par l’État, Salvini le bourreau, mettons tout le feu, Elly je suis là.

Evidemment, à l’exception des 4 chats alignés par 3 avec le reste des 2 qui s’obstinent encore à jeter de l’argent dans l’Espresso chaque semaine, le public est divisé en deux : d’un côté ceux qui ont honte, de l’autre ceux qui ont honte. dégoûté. Et rien, il est plus fort qu’eux, ils n’y arrivent pas. L’Espresso compte plus de rédacteurs que de lecteurs, mais l’effet Damilano persiste et les couvertures coulent dans une débauche d’humour involontaire, qui peut alors toujours être archivée sous le titre : erreurs de communication.

Ce qu’aurait fait ce jeune de vingt ans épris de metal nordique, à part souffrir d’une douleur terrible mais la détourner par malveillance sur la moitié de l’humanité, la moitié masculine, de la manière la plus spécieuse et la plus bizarre, n’est pas clair : visiblement Espresso va bien avec ça, et c’est bien ça qu’on ne comprend pas, au-delà d’une certaine limite le militantisme tue la logique, le fanatisme est irrationnel ou ne l’est pas. De son côté, la nouvelle intellectuelle de l’antipatriarcat, la Jeanne d’Arc du féminisme d’influence, clame : “Je suis heureuse d’avoir été prise au sérieux.” Elle ne s’y attendait pas non plus, mais dans le monde merveilleux de la gauche, des Chiara Valerios qui depuis des années portent en procession les Chiara Ferragnis, sauf pour prendre front contre un pandoro, tout est possible et surtout l’impossible. Tout ce que l’on peut penser est vrai : l’Espresso termine l’année en beauté, pour le prochain on attend quelque chose à la hauteur, par exemple Saint Luca Casarini sur la couverture avec les stigmates, et les billets qui coulent des trous.

par Max Del Papa

 

CHINESE

当选的人……另一方面带着十字架！

是的……读到她被《l’Espresso》周刊评选为 2023 年年度人物，这似乎令人难以置信。请您向我们解释一下这位年轻女士获得该奖项的优点，这显然表明了对撒旦邪教的强烈同情和吸引力？ 事实上，除了对男人发起无用和不恰当的咒骂，并报道了“她亲爱的祖母”书中已经讨论过的父权制主题外，她自己还多次被拍到骄傲地拍照，亵渎地揭露基督教符号，嘲笑它们，并嘲笑它们。更糟糕的是冒犯所有基督徒信徒。 最糟糕的机会主义者，因为他只是因为妹妹朱莉娅的死才找到了出路和政治支持……事实上，他获得了免费的宣传，因此有可能向全世界展示他对撒旦教的热情。 然而，父权制甚至在他的妹妹朱莉娅去世之前就已经存在了，如果他真的打算积极反对杀害女性和父权制本身，他本可以冷静地做到这一点，而不是等待悲剧和随之而来的剥削而获得媒体的恶名。 坦白说，我认为一个小女孩没有生活经历，没有必要的职场知识，没有必要的成熟和文化，肯定无法教导我们道德或向我们展示正确的正道……她似乎更像是由通常的政治左派支持的卓越哑剧，他们从不错过渗透戏剧性问题的机会，目的是找到感兴趣的候选人，在下一次选举中收集有用的选票。 这当然不是我们第一次看到不适合议会授权的人进入意大利议会，我记得刚刚去世的托尼·内格里先生，还有著名的色情明星西乔利娜，他打算教育我们并教导我们正确的生活方式。 没关系，现在即使是很小的埃琳娜也会在议会的长凳上找到一席之地，我不知道她是否有勇气将穆斯林的圣书《古兰经》倒印在额头上。 我怀疑他会这样做，因为对基督教勇敢无耻很容易，但当谈到伊斯兰教时，情况就会发生变化，没有人有“所谓的胆量”来讽刺。 让我们看看他是否这样做…显然准备好赞扬她，如果他这样做的话 26122023 …通过… manliominicucci@gmail.com … https://manliominicucci.myblog.it/

 

……

 

他真的做到了：左边再次由埃琳娜·切切丁（Elena Cecchettin）开始

所以，《浓缩咖啡》的封面本身就是苏联超现实主义流派的特色，让你发笑、怜悯的东西：但看看这些，如果他们仍然处于战争状态，游击共产主义。 那些被疏远的人的东西，无法理解荒谬的事情，不要原谅他们，父亲，因为他们不知道自己在做什么，就像《宣言》及其传奇标题一样，它颂扬托尼·内格里或哈马斯。

尽管有他们，世界却恰恰相反。 传奇：萨尔维尼和阿布的“Uomini e no”，如果角色互换的话，这也可能是有道理的（顽固地被称为“capitani e no”，用拉克特代替被染黑的煽动者，而萨尔维尼则留在原处，带着小便）； 埃莉（Elly）是左边的最后一位； 零卡尔卡最后的知识分子，在这里，我们正处于公认的悲剧的高潮：我们是如此混乱，以至于我们所能做的就是哭泣； 但回想起来，蒙蒂神圣地说，“如果他也没有成功……”。 事实上，这个穿着星星斗篷的德古拉，在布鲁塞尔有一座令人毛骨悚然的城堡，很快就杀死了垂死的马意大利，而我们仍然从一场永无休止的欧洲葬礼回来。

像这样的东西。 此外，《L’Espresso》的封面超越了任何险恶的废话，因为它们保留了一种非常特殊的厄运指控，它们通常是死亡之吻，如果一个人最终踩到它，一个人会抓伤自己：嗡嗡声，事实上，Soumahoro家庭。 现在，就像愚蠢一样无情，愚蠢的命运的力量，轮到了街垒姐妹切切丁·埃琳娜，她在头版上猛烈抨击我们的系列，我们永恒的最后图勒，左边再次开始。 “年度女性”，因为宗主教区等。

埃琳娜是她，又不是她：比炫耀金锅的 Chiara Ferragni 更虚伪，事实上，深奥的巧合、相关性是平行的：都是有影响力的人，都致力于公益事业，也就是说，他们自己，都在 Pd 圈子里，都是假的。 他们，而不是他们：他们也可以选择一张更真诚的照片，就像那些黑暗左派的新险恶良心在 Instagram 上摆出的照片，伙计们，谁知道舌头上有什么东西，身上还有一个倒置的十字架。 相反，他们进行了 Photoshop 处理，就像没有明天一样，获得了神秘的伦勃朗风格效果。 他们还可以将封面献给他们的祖母； 教皇吉诺·切切丁 (Gino Cecchettin) 在这场非常私人的家庭德比中，一开始落后了一点，但随后立即超越了他的女儿，结果却陷入了一些与过去所谓的性别歧视自动排名有关的沟通错误？ 好吧，他们选择了埃琳娜修女“谁转变了”，他们怎么说？“将个人痛苦转变为控诉，转变为对父权制的清晰分析”。 清晰的分析是：你们都杀了我的妹妹，强奸是国家控制的，萨尔维尼是刽子手，让我们放火烧一切，艾莉我在这里。

显然，除了四只猫排成三排，剩下的两只仍然坚持每周往浓缩咖啡里扔钱，观众分成了两半：一边是感到羞耻的人，另一边是感到羞耻的人。厌恶。 也没什么，他比他们强，他们做不到。 《L’Espresso》的编辑多于读者，但达米兰效应依然存在，封面上充满了不由自主的幽默感，然后总是可以将其归档在标题下：沟通错误。

这个迷恋北欧金属的二十岁年轻人除了遭受可怕的痛苦，并恶意地将其转移到半个人类身上之外，他会做什么，以一种最似是而非、最奇怪的方式，尚不清楚：显然浓缩咖啡可以与这个，那个都很好，但不被理解，超过一定限度，好战就会杀死逻辑，狂热要么是非理性的，要么不是。 就反父权制的新知识分子、有影响力的女权主义圣女贞德而言，她宣称：“我很高兴受到认真对待。” 她也没想到，但在左派的奇妙世界里，在Chiara Valerios多年来带着Chiara Ferragnis游行的世界里，除了正面对抗潘多罗之外，一切皆有可能，尤其是不可能。 你能想到的一切都是真的：浓缩咖啡以高调结束了这一年，对于下一个我们期待的东西达到标准，例如封面上带有圣痕的圣卢卡卡萨里尼，以及从孔中流出的钞票。

作者：马克斯·德尔·帕帕

 

 

RUSSIAN

ИЗБРАННЫЙ… С КРЕСТОМ НА ДРУГОЙ РУКЕ!

Да… кажется невероятным читать, что еженедельник L’Espresso выбрал ее персонажем 2023 года. И, пожалуйста, объясните нам, какие заслуги приписываются молодой особе в этой награде, которая, видимо, свидетельствует о сильная симпатия и влечение к сатанинскому культу? Фактически, помимо того, что она провозгласила бесполезные и неуместные анафемы против мужчин и сообщила о теме, уже обсуждавшейся в книге «ее дорогой бабушки», а именно о патриархате, она сама несколько раз фотографировалась с гордостью, кощунственно разоблачая христианские символы, высмеивая их и что еще хуже, оскорбляя всех верующих христиан. Оппортунист худшего сорта, потому что он нашел выход и политическую поддержку только благодаря смерти своей сестры Джулии… фактически он получил бесплатную рекламу и, следовательно, возможность показать всему миру свою страсть к сатанизму. Однако патриархат существовал еще до смерти его сестры Джулии, и если бы он действительно намеревался активно бороться с феминицидами и самим патриархатом, он мог бы сделать это спокойно и спокойно, а не ждать, пока трагедия и последующая эксплуатация приобретут дурную славу в средствах массовой информации. Честно говоря, я думаю, что маленькая девочка без жизненного опыта, без необходимых знаний в сфере труда, без необходимой зрелости и культуры, конечно, не способна научить нас нравственности или указать нам правильный путь праведности… она кажется больше похоже на пантомиму превосходства, поддерживаемую обычными политическими левыми, которые никогда не упускают возможности проникнуть в драматические проблемы с целью найти заинтересованных кандидатов для сбора полезных голосов на следующих выборах. Конечно, это не первый раз, когда мы являемся свидетелями прихода в итальянский парламент лиц, которые не соответствуют должным образом парламентскому мандату. Я помню только что скончавшегося г-на Тони Негри и знаменитую порнозвезду Чиччолину, которая намеревалась чтобы дать нам образование и научить правильному образу жизни. И это нормально, теперь даже совсем юная Елена найдет себе место на скамье парламента, и интересно, хватит ли у нее смелости напечатать Коран, священную книгу мусульман, на лбу вверх ногами. Я сомневаюсь, что так оно и есть, потому что быть храбрым и наглым по отношению к христианству легко, но когда дело доходит до ислама, все меняется, и ни у кого не хватает «так называемых яиц», чтобы иронизировать. Посмотрим, сделает ли он это… явно готов похвалить ее, если он это сделает 26122023 … автор… manliominicucci@gmail.com … https://manliominicucci.myblog.it/

 

…

 

Он действительно сделал это: левый старт снова от Елены Чекеттин

Итак, обложки «Эспрессо» — это отдельная особенность жанра советского сюрреализма, вещи, которые вызывают смех и жалость: но посмотрите на них, если бы они остались в состоянии войны, партизанского коммунизма. Вещи для отчужденных людей, неспособных понять смешное, не прощай им, Отец, потому что они не знают, что делают, как Манифест с его легендарными названиями, когда он превозносит Тони Негри или Хамас.

Мир наоборот, несмотря на них. Легендарный: «Uomini e no» с Сальвини и Абу, что при перемене ролей тоже могло иметь смысл (упорно озвученный «capitani e no» с Ракете вместо запятнанного черными демагогом, а Сальвини остался на месте, взяв моча); Элли последняя представительница левых сил; Зеро Калькаре последний интеллектуал, и здесь мы были в кульминации признанной трагедии: мы настолько дезорганизованы, что все, что мы можем сделать, это плакать; но также, оглядываясь назад, Монти освятил: «Если он тоже этого не сделает…». На самом деле этот Дракула в своем звездном плаще, с жутким замком в Брюсселе, вскоре закончил убивать умирающую лошадь Италии, а мы все еще возвращаемся с европохорон, которые никогда не заканчиваются.

Вроде того. Кроме того, обложки L’Espresso выходят за рамки какой-либо зловещей чепухи, потому что они сохраняют очень специфический заряд невезения, это обычно поцелуй смерти, если кто-то попадает на него, он царапается: на самом деле гудит Сумахоро семья. Теперь, неумолимая, как глупость, сила идиотской судьбы, настала очередь Чекеттин Елены, сестры-баррикады, из серии «хлопни нашу на первой полосе», нашей вечной ultima Thule, слева начинается снова. «Женщина года», из-за Патриархии и т. д.

Елена — это она, а это не она: более фальшивая, чем Кьяра Ферраньи, которая выставляет напоказ золотую кастрюлю, и на самом деле эзотерические совпадения, корреляции идут параллельно: оба влиятельных лица, оба преданы добрым делам, то есть сами себе, оба в кругу Pd. , оба фейковые. Они, а не они: могли бы и более искреннее фото выбрать, типа тех, на которых снимает позирует в Инстаграме новая зловещая совесть темных левых, ребята, с непонятно чем на языке и с перевернутым распятием на нем. . Вместо этого они прифотошопили так, будто завтра не наступит, получив загадочный эффект Рембрандеска. Они также могли бы посвятить обложку своей бабушке; и почему не Папе Джино Чекеттину, который в очень личном семейном дерби стартовал немного позади, но затем сразу же обогнал свою дочь, только чтобы наткнуться на некоторые ошибки в общении, связанные с предполагаемыми сексистскими автоградами прошлого? И ладно, выбрали сестру Елену, “которая превратила”, как говорится, “личную боль в обвинительное заключение, в ясный анализ патриархата”. Осознанный анализ будет таким: вы все убили мою сестру, изнасилование контролируется государством, Сальвини – палач, давайте подожжем все, Элли, я здесь.

Очевидно, за исключением 4-х котов подряд по 3 и остальных 2-х, которые продолжают каждую неделю бросать деньги в «Эспрессо», аудитория делится пополам: на одной стороне те, кому стыдно, на другой — те, кому стыдно. противно. И ничего, он сильнее их, они не смогут этого сделать. Редакторов у L’Espresso больше, чем читателей, но эффект Дамилано сохраняется, а обложки наполнены буйством непроизвольного юмора, который затем всегда можно заархивировать под заголовком: коммуникативные ошибки.

Что сделал бы этот увлеченный нордическим металлом двадцатилетний парень, кроме того, что перенес ужасную боль, но злонамеренно перенаправил ее на половину человечества, мужскую, самым благовидным и причудливым образом, неясно: очевидно, Эспрессо вполне устраивает это и то хорошо, что не понято, за определённым пределом воинственность убивает логику, фанатизм либо иррационален, либо нет. Со своей стороны, новая интеллектуалка антипатриархата, Жанна д’Арк влиятельного феминизма, заявляет: «Я рада, что меня воспринимают всерьез». Она тоже этого не ожидала, но в чудесном мире левых, Кьяры Валериос, которая годами сопровождает Кьяру Ферраньи в процессии, за исключением выступления против пандоро, все возможно, и особенно невозможное. Все, что вы думаете, правда: Espresso завершает год на высокой ноте, на следующий мы ожидаем чего-то на высоте, например Saint Luca Casarini на обложке с стигматами и банкнотами, вытекающими из дырок.

Макс Дель Папа

 

SPANISH

EL ELEGIDO… ¡CON LA CRUZ EN OTRA MANO!

Sí… parece increíble leer que fue elegida por el semanario l’Espresso como personaje del año 2023. Y por favor, ¿podría explicarnos qué méritos se le atribuyen a la joven por este premio que al parecer demuestra una ¿Fuerte simpatía y atracción por una secta satánica? En efecto, además de haber lanzado anatemas inútiles e inapropiados contra los hombres y haber denunciado un tema ya tratado en el libro de “su querida abuela”, que es el del patriarcado, se hizo fotografiar varias veces con orgullo, exponiendo blasfemamente los símbolos cristianos, burlándose de ellos y que peor ofender a todos los fieles cristianos. Oportunista de la peor calaña porque sólo encontró salida y apoyo político gracias a la muerte de su hermana Giulia… de hecho obtuvo publicidad gratuita y por tanto la posibilidad de mostrar al mundo entero su pasión por el satanismo. Sin embargo, el patriarcado existía incluso antes de la muerte de su hermana Giulia y si realmente tuviera la intención de luchar activamente contra los feminicidios y el patriarcado mismo, podría haberlo hecho con calma y no esperar a que la tragedia y la consiguiente explotación ganaran notoriedad en los medios. Francamente, creo que una niña sin experiencias de vida, sin los conocimientos necesarios en el mundo del trabajo, sin la madurez y la cultura necesarias, ciertamente no es capaz de enseñarnos la moral o mostrarnos el camino correcto de la rectitud… parece más bien una pantomima de excelencia apoyada por la izquierda política habitual, que nunca pierde la oportunidad de infiltrarse en cuestiones dramáticas con el objetivo de encontrar candidatos interesados para recoger votos útiles en las próximas elecciones. Ciertamente no es la primera vez que asistimos a la entrada en el parlamento italiano de personas que no están debidamente preparadas para el mandato parlamentario, recuerdo al Sr. Toni Negri, que acaba de fallecer, y a Cicciolina, la famosa estrella porno que pretendía para educarnos y enseñarnos la forma correcta de vivir. Y está bien, ahora incluso la muy joven Elena encontrará un lugar en los escaños de un parlamento y me pregunto si tendrá el valor de imprimir el Corán, el libro sagrado de los musulmanes, en su frente al revés. Lo dudo porque ser valiente y descarado con el cristianismo es fácil, pero cuando se trata del Islam las cosas cambian y nadie tiene las “llamadas agallas” de ser irónico. A ver si lo hace… obviamente dispuesto a elogiarla si lo hiciera 26122023… por… manliominicucci@gmail.com … https://manliominicucci.myblog.it/

 

…

 

Realmente lo hizo: la izquierda vuelve a partir de Elena Cecchettin

Así que las portadas de L’Espresso son una especialidad en sí mismas, del género del surrealismo soviético, cosas que dan risa, qué lástima: pero mira estas si se quedaran en guerra, comunismo guerrillero. Cosas para gente alienada, incapaz de captar el ridículo, no les perdone, padre, porque no saben lo que hacen, como el Manifiesto con sus títulos legendarios cuando exalta a Toni Negri o Hamás.

El mundo, por el contrario, a pesar de ellos. Legendario: “Uomini e no” con Salvini y Abou, que con los papeles invertidos también podría haber tenido sentido (obstinadamente apodado por “capitani e no” con Rakete en lugar del demagogo manchado de negro, mientras Salvini permanecía donde estaba, tomando la orina); Elly último spes de la izquierda; Zero Calcare último intelectual, y aquí estábamos en el clímax de la tragedia reconocida: estamos tan desorganizados que lo único que podemos hacer es llorar; pero también, en retrospectiva, santificó Monti: “Si él tampoco lo logra…”. De hecho, este Drácula con su manto estelar, con un castillo macabro en Bruselas, pronto terminó de matar al caballo moribundo Italia y todavía volvemos de un eurofuneral que no termina nunca.

Cosas como esas. Además, las portadas de L’Espresso van más allá de cualquier disparate siniestro porque conservan una carga muy particular de mala suerte, suelen ser el beso de la muerte, si uno acaba en él, se rasca: zumbando, de hecho, el Soumahoro. familia. Ahora, tan inexorable como la estupidez, la fuerza del destino idiota, le toca el turno a Elena Cecchettin, la hermana barricadera, de la serie Slam Ours en primera plana, nuestra eterna ultima Thule, de la que parte de nuevo la izquierda. “Mujer del Año”, por el Patriarcado, etc.

Elena es ella y no es ella: más falsa que Chiara Ferragni que hace alarde de una sartén de oro y, de hecho, las coincidencias esotéricas, las correlaciones, corren paralelas: ambas influencers, ambas dedicadas a buenas causas, es decir, ellas mismas, ambas en el círculo Pd. , ambos falsos. Ellos y no ellos: también podrían haber elegido una foto más sincera, como esas en las que posa en Instagram la nueva conciencia siniestra de la izquierda oscura, muchachos, con quién sabe qué cosas en la lengua y un crucifijo al revés. . En lugar de eso, retocaron con Photoshop como si no hubiera un mañana, obteniendo un desconcertante efecto Rembrandesco.

 

THAI

 

ผู้ที่ได้รับเลือก… ในทางกลับกัน มีไม้กางเขน!

ใช่… ดูเหมือนเหลือเชื่อเมื่ออ่านเจอว่าเธอได้รับเลือกจากนิตยสาร l’Espresso รายสัปดาห์ให้เป็นตัวละครแห่งปี 2023 และโปรดช่วยอธิบายให้เราฟังหน่อยว่าหญิงสาวคนนี้มีข้อดีอะไรบ้างสำหรับรางวัลนี้ซึ่งแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า ความเห็นอกเห็นใจและการดึงดูดลัทธิซาตานอย่างแรงกล้า? ในความเป็นจริง นอกเหนือจากการกล่าวถ้อยคำหยาบคายที่ไร้ประโยชน์และไม่เหมาะสมต่อผู้ชาย และรายงานหัวข้อที่กล่าวถึงแล้วในหนังสือ “คุณยายที่รัก” ซึ่งเป็นเรื่องปิตาธิปไตยแล้ว เธอยังถ่ายภาพตัวเองหลายครั้งด้วยความภาคภูมิใจ เปิดโปงสัญลักษณ์คริสเตียนอย่างดูหมิ่น เยาะเย้ยพวกเขาและ สิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่านั้นคือการรุกรานผู้นับถือศาสนาคริสต์ทุกคน นักฉวยโอกาสที่เลวร้ายที่สุดเพราะเขาพบทางออกและการสนับสนุนทางการเมืองเนื่องจากการตายของน้องสาวของเขา Giulia… อันที่จริงเขาได้รับการเผยแพร่อย่างเสรีดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้ที่จะแสดงให้คนทั้งโลกเห็นถึงความหลงใหลในลัทธิซาตานของเขา อย่างไรก็ตาม ระบบปิตาธิปไตยดำรงอยู่ก่อนที่จูเลียน้องสาวของเขาจะเสียชีวิต และหากเขาตั้งใจที่จะต่อสู้กับการฆ่าสตรีและปิตาธิปไตยจริงๆ เขาก็สามารถทำได้อย่างสงบและสงบ และไม่รอให้โศกนาฏกรรมและการแสวงหาผลประโยชน์ที่ตามมาได้รับความอื้อฉาวจากสื่อ พูดตามตรง ฉันคิดว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่ไม่มีประสบการณ์ชีวิต ปราศจากความรู้ที่จำเป็นในโลกแห่งการทำงาน ปราศจากวุฒิภาวะและวัฒนธรรมที่จำเป็น ก็ไม่สามารถสอนเราเรื่องศีลธรรมหรือแสดงให้เราเห็นเส้นทางที่ถูกต้องของความถูกต้องได้อย่างแน่นอน… เธอดูเหมือน เหมือนละครใบ้แห่งความเป็นเลิศที่ได้รับการสนับสนุนจากฝ่ายซ้ายทางการเมืองตามปกติซึ่งไม่เคยพลาดโอกาสในการแทรกซึมประเด็นดราม่าโดยมีเป้าหมายเพื่อค้นหาผู้สมัครที่สนใจเพื่อรวบรวมคะแนนเสียงที่เป็นประโยชน์ในการเลือกตั้งครั้งต่อไป นี่ไม่ใช่ครั้งแรกอย่างแน่นอนที่เราได้เห็นการเข้าสู่รัฐสภาอิตาลีของบุคคลที่ไม่เหมาะสมกับอำนาจของรัฐสภา ฉันจำนาย Toni Negri ที่เพิ่งเสียชีวิตและ Cicciolina ดาราหนังโป๊ชื่อดังที่ตั้งใจ เพื่อให้ความรู้แก่เราและสอนเราถึงวิถีชีวิตที่ถูกต้อง ไม่เป็นไร ตอนนี้แม้แต่เอเลน่าที่อายุยังน้อยก็ยังหาที่นั่งบนม้านั่งของรัฐสภาได้ และฉันสงสัยว่าเธอจะมีความกล้าที่จะพิมพ์อัลกุรอาน หนังสือศักดิ์สิทธิ์ของชาวมุสลิม บนหน้าผากของเธอแบบคว่ำหรือไม่ ฉันสงสัยว่าเขาทำอย่างนั้นเพราะว่าความกล้าหาญและหน้าด้านกับศาสนาคริสต์เป็นเรื่องง่าย แต่เมื่อพูดถึงศาสนาอิสลาม สิ่งต่างๆ ก็เปลี่ยนไป และไม่มีใครมี “สิ่งที่เรียกว่าลูกบอล” ที่น่าขันได้ มาดูกันว่าเขาจะทำได้…เห็นได้ชัดว่าพร้อมชมเธอถ้าจะทำ 26122023 … by… manliominicucci@gmail.com … https://manliominicucci.myblog.it/

 

…

 

เขาทำได้จริงๆ: ฝ่ายซ้ายออกสตาร์ทอีกครั้งจาก Elena Cecchettin

ดังนั้น หน้าปกของ L’Espresso จึงมีความพิเศษในตัวมันเอง เป็นประเภทแนวเซอร์เรียลลิสม์ของโซเวียต สิ่งที่ทำให้คุณหัวเราะ และความสงสาร แต่ลองดูสิ่งเหล่านี้หากพวกเขายังคงอยู่ในภาวะสงคราม ลัทธิคอมมิวนิสต์แบบกองโจร ของสำหรับคนที่แปลกแยก ไม่สามารถเข้าใจเรื่องไร้สาระได้ อย่าให้อภัยพวกเขาเลย พ่อเพราะพวกเขาไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ เหมือนกับแถลงการณ์ที่มีชื่อเป็นตำนานเมื่อยกย่องโทนี เนกริหรือฮามาส

โลกตรงกันข้ามแม้จะมีพวกเขาก็ตาม ตำนาน: “Uomini e no” กับ Salvini และ Abou ซึ่งเมื่อเปลี่ยนบทบาทก็สมเหตุสมผลเช่นกัน (ขนานนามอย่างดื้อรั้นโดย “capitani e no” โดยมี Rakete แทนที่กลุ่มผู้ชุมนุมที่เปื้อนสีดำ ในขณะที่ Salvini ยังคงอยู่ที่ที่เขาอยู่ ฉี่) ; ความเร็วสุดท้ายของ Elly ทางซ้าย; ปัญญาชนคนสุดท้ายของ Zero Calcare และที่นี่เรามาถึงจุดสุดยอดของโศกนาฏกรรมที่ได้รับการยอมรับแล้ว เราไม่เป็นระเบียบมากจนสิ่งที่เราทำได้คือร้องไห้ แต่เมื่อมองย้อนกลับไป มอนติก็ยกย่องว่า “ถ้าเขาไม่ทำสำเร็จเช่นกัน…” ในความเป็นจริง แดร๊กคูล่าผู้นี้ในชุดคลุมอันเป็นดาวของเขา พร้อมด้วยปราสาทอันน่าสยดสยองในกรุงบรัสเซลส์ ในไม่ช้าก็ฆ่าม้าอิตาเลียที่กำลังจะตายและเรายังคงกลับมาจากงานศพยูโรที่ไม่มีวันสิ้นสุด

เรื่องแบบนั้น นอกจากนี้ หน้าปกของ L’Espresso ยังนอกเหนือไปจากเรื่องไร้สาระที่น่ากลัวใดๆ อีกด้วย เนื่องจากปกยังมีเนื้อหาเกี่ยวกับโชคร้าย โดยปกติแล้วปกจะเป็นจูบแห่งความตาย หากใครคนหนึ่งจบลง คนหนึ่งจะข่วนตัวเอง: ที่จริงแล้ว Soumahoro ที่พึมพำ ตระกูล. ตอนนี้ พลังแห่งโชคชะตาที่งี่เง่าไม่หยุดยั้งพอๆ กับความโง่เขลา ถึงเวลาที่ Cecchettin Elena น้องสาวของ Barricadera ของซีรีส์นี้โจมตีหน้าแรกของเรา Ultima Thule ชั่วนิรันดร์ของเรา ฝ่ายซ้ายเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง “สตรีแห่งปี” เพราะพระสังฆราช ฯลฯ

เอเลน่าเป็นเธอและไม่ใช่เธอ: ปลอมมากกว่า Chiara Ferragni ที่อวดกระทะทองคำและในความเป็นจริงแล้วความบังเอิญที่ลึกลับความสัมพันธ์ดำเนินคู่ขนานกัน: ผู้มีอิทธิพลทั้งคู่ซึ่งทั้งคู่อุทิศตนเพื่อสาเหตุที่ดีนั่นคือตัวพวกเขาเองทั้งคู่ในแวดวง Pd ปลอมทั้งคู่ พวกเขาไม่ใช่พวกเขา: พวกเขาสามารถเลือกรูปถ่ายที่จริงใจกว่านี้ได้เช่นเดียวกับที่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอันน่ากลัวใหม่ของการถ่ายภาพทางซ้ายอันมืดมิดโพสท่าบนอินสตาแกรมโดยที่ใครจะรู้ว่ามีอะไรอยู่บนลิ้นและไม้กางเขนคว่ำลงบนเขา . แต่พวกเขากลับใช้โฟโต้ช้อปราวกับว่าไม่มีวันพรุ่งนี้ และได้รับเอฟเฟกต์ Rembrandesque อันน่าพิศวง พวกเขายังสามารถอุทิศปกให้กับคุณยายของพวกเขาได้ และทำไมไม่ลองสมเด็จพระสันตะปาปาจิโน เชคเชตติน ผู้ซึ่งอยู่ในดาร์บี้ของครอบครัวส่วนตัว เริ่มต้นด้วยการตามหลังเล็กน้อยแต่ก็แซงทันลูกสาวของเขาทันที เพียงแต่สะดุดกับข้อผิดพลาดในการสื่อสารบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับการถูกกล่าวหาว่าเหยียดเพศโดยอัตโนมัติในอดีต และโอเค พวกเขาเลือกซิสเตอร์เอเลนาว่า “ใครเปลี่ยนแปลง” แล้วพูดว่าอย่างไร “ความเจ็บปวดส่วนตัวเป็นคำฟ้อง เป็นการวิเคราะห์ที่ชัดเจนเกี่ยวกับปิตาธิปไตย” การวิเคราะห์ที่ชัดเจนก็คือ พวกคุณฆ่าน้องสาวฉัน การข่มขืนอยู่ภายใต้การควบคุมของรัฐ ซัลวินีเป็นเพชฌฆาต มาจุดไฟเผาทุกอย่างกันเถอะ เอลลี ฉันอยู่นี่

แน่นอนว่ายกเว้นแมว 4 ตัวเรียงกัน 3 ตัว โดยอีก 2 ตัวที่เหลือยังคงเอาเงินใส่เอสเปรสโซทุกสัปดาห์ ผู้ชมจะถูกแบ่งครึ่ง ฝั่งหนึ่งคือคนที่ละอายใจ อีกคนหนึ่งที่รู้สึกละอายใจ เบื่อหน่าย และไม่มีอะไร เขาแข็งแกร่งกว่าพวกเขา พวกเขาทำไม่ได้ L’Espresso มีบรรณาธิการมากกว่าผู้อ่าน แต่เอฟเฟกต์ของ Damilano ยังคงมีอยู่ และหน้าปกก็ไหลลื่นไปด้วยอารมณ์ขันโดยไม่สมัครใจ ซึ่งสามารถเก็บถาวรไว้ภายใต้หัวข้อ: ข้อผิดพลาดในการสื่อสาร

สิ่งที่เด็กอายุ 20 ปีที่หลงใหลในโลหะนอร์ดิกคนนี้จะทำได้ นอกเหนือจากการทนทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวดสาหัสแต่กลับมุ่งร้ายต่อมนุษย์ครึ่งหนึ่ง เพศชายในลักษณะที่แปลกประหลาดและแปลกประหลาดที่สุดนั้นยังไม่ชัดเจน: เห็นได้ชัดว่าเอสเปรสโซเข้ากันได้ดีกับ สิ่งนี้และนั่นเป็นเรื่องปกติที่ไม่เข้าใจ เกินขอบเขตที่กำหนด ความเข้มแข็งฆ่าตรรกะ ความคลั่งไคล้นั้นไม่มีเหตุผลหรือไม่ใช่ก็ได้ ในส่วนของเธอ โจน ออฟ อาร์ก แห่งสตรีนิยมผู้มีอิทธิพล ปัญญาชนคนใหม่แห่งการต่อต้านปิตาธิปไตย ประกาศว่า “ฉันดีใจที่ได้รับการพิจารณาอย่างจริงจัง” เธอไม่คาดคิดมาก่อนเช่นกัน แต่ในโลกมหัศจรรย์ทางด้านซ้ายของ Chiara Valerios ผู้ซึ่งแบก Chiara Ferragnis ในขบวนแห่มานานหลายปี ยกเว้นการเผชิญหน้ากับแพนโดโร ทุกอย่างเป็นไปได้และโดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ทุกสิ่งที่คุณคิดว่าเป็นความจริง: เอสเปรสโซส่งท้ายปีด้วยราคาที่สูง สำหรับปีถัดไปเราคาดหวังว่าจะมีบางอย่างที่เทียบเท่ากัน เช่น นักบุญลูกา คาซารินีบนปกที่มีรอยตีนกา และธนบัตรที่ไหลออกมาจากรู

โดย แม็กซ์ เดล ปาปา