È UN MONDO INCOMPRENSIBILE!
Appena terminato di leggere l’articolo del link postato mi sono chiesto se in questo stranissimo Paese la gente “ragiona o sfarfalla col cervello “? È incredibile quel che è accaduto, c’è solo da vergognarsi e ritirarsi su una montagna a fare l’eremita quando si ha il barbaro coraggio di trattare in questo modo i parenti delle vittime, specie poi quando si tratta della perdita di un figlio. Le spese per aver pulito la strada dal sangue del proprio figliolo… Allucinante vicenda! Oramai non c’è più rispetto per il dolore degli italiani… ma ci preoccupiamo solo delle sofferenze degli ucraini in guerra ed ora anche dei marocchini residenti in Italia e parenti dei terremotati in Marocco. Spiace doverlo scrivere e farlo notare ma il sindaco della città dei parenti della vittima se la poteva risparmiare di far pagare le spese della pulizia stradale e magari… forse sarebbe stato meglio che a pagarla fosse stato lui, la sensibilità a quanto pare è solo laddove ci sono i media. Che brutto Paese è diventato il nostro, si infierisce su tutto e anche sulla morte di un figlio… ma abbiamo perso l’umanità? Chiudo e chiedo io scusa… alla mamma della vittima per la meschinità del gesto istituzionale. … 11092023 … https://manliominicucci.myblog.it/
….
«Io madre distrutta, così ho dovuto pagare la pulizia stradale del sangue di mio figlio morto»
La denuncia di Barbara Vedelago, la mamma di Davide Pavan, ucciso a Paese (Treviso) da un automobilista ubriaco: «Ci vorrebbe più umanità in casi come il nostro»
Davide Pavan
Perdere un figlio di 17 anni per colpa di un automobilista ubriaco e poi dover anche pagare le spese con cui è stato lavato il suo sangue dall’asfalto. Un conto di 183 euro per la famiglia di Davide Pavan, di Treviso, travolto e ucciso in scooter l’8 maggio dello scorso anno da un poliziotto ubriaco che tornava dalla festa di una società di rugby. Per un po’ di mesi le esigenze della polizia giudiziaria hanno congelato ogni tipo di adempienza ma quando l’esigenza degli accertamenti è venuta meno, la gelida burocrazia si è svelata in tutta la sua crudeltà. “Eravamo ancora storditi dalla tragedia e ci hanno convocato in carrozzeria per il dissequestro dello scooter e per pagare la pulizia del manto stradale. Ci hanno parlato di bonifica dell’area, di materiale assorbente, di sversamento di liquidi. Ma noi avevamo perso un figlio”, racconta Barbara Vedelago, 52 anni, magazziniera e madre di Davide, che ha perso la vita un mese e un giorno prima dei suoi 18 anni.
La mamma di Davide Pavan: “Io e chi mi ha portato via mio figlio: cosa ci siamo detti”
“Io ho ancora davanti agli occhi il suo letto vuoto, il suo accappatoio appeso in bagno, le ultime due magliette da cui ormai è sparito il suo odore. Questa è la nostra quotidianità, vorrei che lo capisse anche chi si occupa della giustizia e della burocrazia”. Barbara Vedelago, davvero vi hanno fatto pagare la pulizia della strada? “Sì, ci hanno detto che è la prassi. Metà noi e metà l’automobilista che ha ucciso mio figlio”.
A chi era intestata la fattura per la bonifica e pulizia del manto stradale?
“Alla carrozzeria Boldrin di Paese (Treviso) ma loro non c’entrano, hanno solo eseguito una cosa che si fa di norma. Del resto, quando siamo stati chiamati ci hanno detto che il periodo in cui lo Stato paga lo stallo del motorino in carrozzeria era terminato. Siamo dovuti correre a recuperarlo, altrimenti avremmo dovuto pagare altri soldi. Lo scooter era in pezzi, dentro uno scatolone. Abbiamo dovuto incaricare il negozio che ce l’aveva venduto dello smaltimento”.
Difficile trovare le parole per definire un sistema così brutale.
“Non è una questione di soldi, o di risarcimento. È semplicemente una vergogna che accada tutto questo, a maggior ragione sapendo che mio figlio è completamente innocente. I primi mesi dopo l’incidente abbiamo dovuto occuparci di carte, documenti, procedure. Dovrebbe essere tutto molto più semplice per una famiglia che vive una tragedia del genere”
Qual è lo stato d’animo di un genitore che si sente fare richieste del genere dopo che ha perso un figlio?
“Ci siamo sentiti abbandonati dalle istituzioni, incompresi, non accompagnati in un iter così complicato, duro e meschino. E non è tutto”.
Cos’altro è successo?
“Mio figlio quella sera era stato a casa di Lucrezia, la fidanzata. Quando se n’è andato per tornare a casa, ha acceso il gps, facevano sempre così. E lei, preoccupata per il pallino fermo in quel punto della mappa, ha percorso la strada con il padre e trovato l’incidente. Lei mi ha chiamato, lei è rimasta stesa sulla strada tre ore, stringendo la mano di mio figlio. Durante il processo il giudice ha mandato fuori dall’aula sua madre, sostenendo che non aveva il diritto di rimanere lì. Anche questo intendo, quando dico che ci vorrebbe più umanità”.
L’incidente è successo un anno fa, come si è concluso il processo a carico dell’automobilista?
“Samuel Seno, poliziotto della Questura di Treviso, ha patteggiato 3 anni, 6 mesi e 10 giorni. Ha fatto i domiciliari la notte dell’incidente. Gli hanno concesso di vomitare sul proprio bagno. Lo dico in modo freddo, perché il tasso alcolemico al momento dell’incidente era di 1,51”.
Quel poliziotto è anche rientrato in servizio.
“Io penso che servirebbe un rigore diverso quando un comportamento del genere lo tiene un poliziotto. In fin dei conti è la stessa persona che ci ferma e ci sanziona se facciamo qualcosa che non va. Il fatto che ora sia tornato in Questura è vergognoso. Con i nostri avvocati Davide Favotto e Lisa Caldato avevamo scritto una lettera al quest’ora ma non abbiamo mai ricevuto risposta”.
Giovedì scorso, il giorno della sentenza, lei ha avuto un confronto con Samuel Seno.
“Gli ho chiesto se mio figlio era già morto, quando lui è sceso dall’auto. Mi ha risposto che ha provato a praticare alcune manovre di primo soccorso ma che non c’era già più nulla da fare. Era molto scosso, provato. Del resto, era di fronte alla madre del figlio che lui stesso ha ucciso. Gli ho detto: voglio farti capire l’inferno in cui mi hai imprigionata”.
Cosa prova nei suoi confronti?
“Io penso che non ci sia stata giustizia. Credo che dovrebbe esserci lui al posto di Davide. In fin dei conti era lui che aveva bevuto, è stato lui ad andare dritto in una semicurva, a invadere la corsia opposta. Se ci fosse stata giustizia, Davide sarebbe dovuto tornare a casa e Samuel Seno avrebbe dovuto subire le conseguenze della sua condotta pericolosa”.
Come giudica le leggi che sanzionano chi causa incidenti stradali come quello successo a suo figlio?
“Parlano tanto di omicidio stradale, ma qual è la pena per chi commette un omicidio stradale? Quanti giovani falciano per strada, quanti perdono la vita ogni settimana. Io non odio Samuel Seno, vorrei solo giustizia. Non è stato un incidente, se gli fosse venuto un malore alla guida sarebbe stato un incidente. Il mio dolore sarebbe identico ma forse riuscirei ad accettare di più questo atroce destino”. ENRICO FERRO 10 Settembre 2023Aggiornato 11 Settembre 2023
ENGLISH
IT’S AN INCOMPREHENSIBLE WORLD!
As soon as I finished reading the article in the posted link, I asked myself whether in this very strange country do people “think or just think with their brains”? What happened is incredible, one should only be ashamed and retreat to a mountain to be a hermit when one has the barbaric courage to treat the relatives of the victims in this way, especially when it comes to the loss of a child. The expenses for having cleaned the street from the blood of one’s own son… Disturbing story! Now there is no longer any respect for the pain of the Italians… but we are only concerned with the suffering of the Ukrainians in war and now also of the Moroccans residing in Italy and relatives of the earthquake victims in Morocco. I’m sorry to have to write it and point it out but the mayor of the city of the victim’s relatives could have saved himself from having to pay for the costs of street cleaning and maybe… maybe it would have been better if he had paid for it, apparently sensitivity is only where the media is. What an ugly country ours has become, they rage against everything and even the death of a child… but have we lost humanity? I’ll close and apologize… to the victim’s mother for the meanness of the institutional gesture. … 11092023 … https://manliominicucci.myblog.it/
….
«I was a devastated mother, so I had to pay for street cleaning of my dead son’s blood»
The complaint from Barbara Vedelago, the mother of Davide Pavan, killed in Paese (Treviso) by a drunk driver: “More humanity is needed in cases like ours”
Davide Pavan
Losing a 17-year-old son to a drunk driver and then also having to pay the costs of washing his blood off the asphalt. A bill of 183 euros for the family of Davide Pavan, from Treviso, hit and killed on a scooter on 8 May last year by a drunk policeman who was returning from a rugby club party. For a few months the needs of the judicial police froze every type of requirement but when the need for investigations disappeared, the cold bureaucracy revealed itself in all its cruelty. “We were still stunned by the tragedy and they called us to the body shop to have the scooter released from seizure and to pay for the cleaning of the road surface. They told us about cleaning up the area, about absorbent material, about liquid spills. But we had lost a son”, says Barbara Vedelago, 52 years old, warehouse worker and mother of Davide, who lost his life a month and a day before his 18th birthday.
Davide Pavan’s mother: “Me and whoever took my son away from me: what we said to each other”
“I still have before his eyes his empty bed, his bathrobe hanging in the bathroom, the last two shirts from which the smell of him has now disappeared. This is our daily life, I would like those who deal with justice and bureaucracy to understand this.” Barbara Vedelago, did they really make you pay for street cleaning? “Yes, they told us that it is the practice. Half us and half the driver who killed my son.”
Who was the invoice for the reclamation and cleaning of the road surface addressed to?
“At the Boldrin body shop in Paese (Treviso) but they had nothing to do with it, they just did something that is normally done. Moreover, when we were called they told us that the period in which the State pays for the stalling of the scooter in the body shop had ended. We had to rush to get it back, otherwise we would have had to pay more money. The scooter was in pieces, inside a box. We had to ask the shop that sold it to us to dispose of it.”
It’s difficult to find the words to define such a brutal system.
“It’s not a question of money, or compensation. It’s simply a shame that all this happens, even more so knowing that my son is completely innocent. The first months after the accident we had to deal with papers, documents and procedures. Everything should be much simpler for a family experiencing such a tragedy.”
What is the state of mind of a parent who hears such requests made after he has lost a child?
“We felt abandoned by the institutions, misunderstood, unaccompanied in such a complicated, hard and petty process. And that’s not all.”
What else happened?
“That evening my son had been at Lucrezia’s house, his girlfriend. When he left to go home, he turned on the GPS, they always did this. And she, worried about the dot stopped at that point on the map, traveled the road with her father and found the accident. She called me, she lay on the street for three hours, holding my son’s hand. During the trial the judge sent her mother out of the courtroom, arguing that she had no right to stay there. This is also what I mean when I say that we need more humanity.”
The accident happened a year ago, how did the trial against the motorist end?
“Samuel Seno, policeman at the Treviso Police Headquarters, has sentenced to 3 years, 6 months and 10 days. He was under house arrest the night of the accident. They allowed him to vomit on his own bathroom. I say this coldly, because the blood alcohol level at the time of the accident was 1.51″.
That policeman also returned to duty.
“I think that a different penalty would be needed when a policeman behaves like this. After all, he is the same person who stops us and sanctions us if we do something wrong. The fact that he is now back at the police station is shameful. With our lawyers Davide Favotto and Lisa Caldato we had written a letter at this time but we never received a response.”
Last Thursday, the day of the sentence, you had a confrontation with Samuel Seno.
“I asked him if my son was already dead when he got out of the car. She replied that he tried to practice some first aid maneuvers but that there was already nothing more that could be done. He was very shaken and exhausted. After all, he was in front of the mother of the son he himself killed. I told him: I want you to understand the hell you imprisoned me in.”
What do you feel towards him?
“I think there was no justice. I think he should be there instead of Davide. After all, it was he who had been drinking, it was he who went straight into a semi-curve, who invaded the oncoming lane. If there had been justice, Davide would have had to return home and Samuel Seno would have had to suffer the consequences of his dangerous conduct.”
How do you judge the laws that sanction those who cause road accidents like the one that happened to his son?
“They talk a lot about vehicular homicide, but what is the punishment for someone who commits vehicular homicide? How many young people are mowed down in the street, how many lose their lives every week. I don’t hate Samuel Seno, I just want justice. It wasn’t an accident, if he had gotten sick while driving it would have been an accident. My pain would be the same but perhaps I would be able to accept this atrocious fate more.” ENRICO FERRO 10 September 2023 Updated 11 September 2023
FRENCH
C’EST UN MONDE INCOMPRÉHENSIBLE !
Dès que j’ai fini de lire l’article dans le lien posté, je me suis demandé si dans ce pays très étrange les gens « raisonnent ou vacillent avec leur cerveau » ? C’est incroyable ce qui s’est passé, c’est seulement avoir honte et se retirer dans une montagne pour être un ermite quand on a le courage barbare de traiter ainsi les proches des victimes, surtout lorsqu’il s’agit de la perte d’un enfant. Les dépenses pour avoir nettoyé la rue du sang de son fils… Une histoire incroyable ! Aujourd’hui, il n’y a plus de respect pour la douleur des Italiens… mais nous nous préoccupons uniquement de la souffrance des Ukrainiens en guerre et maintenant aussi des Marocains résidant en Italie et des proches des victimes du tremblement de terre au Maroc. Je suis désolé de devoir l’écrire et de le signaler mais le maire de la ville des proches de la victime aurait pu s’épargner les frais de nettoyage des rues et peut-être… peut-être aurait-il été mieux qu’il l’ait fait payé pour cela, la sensibilité n’est apparemment que là où il y a des médias. Quel laid pays est devenu le nôtre, il s’emporte sur tout et même sur la mort d’un enfant… mais avons-nous perdu l’humanité ? Je termine et je m’excuse… auprès de la mère de la victime pour la méchanceté du geste institutionnel. … 11092023 … https://manliominicucci.myblog.it/
….
«J’étais une mère détruite, j’ai donc dû payer pour nettoyer les rues du sang de mon fils décédé»
La plainte de Barbara Vedelago, la mère de Davide Pavan, tué à Paese (Trévise) par un conducteur ivre : “Nous avons besoin de plus d’humanité dans des cas comme le nôtre”
Davide Pavan
Perdre un fils de 17 ans à cause d’un conducteur ivre et devoir ensuite également payer les frais avec lesquels son sang a été lavé de l’asphalte. Une facture de 183 euros pour la famille de Davide Pavan, de Trévise, accablé et tué en scooter le 8 mai dernier par un policier ivre qui revenait d’une fête dans un club de rugby. Pendant quelques mois, les besoins de la police judiciaire ont gelé toute forme de conformité, mais lorsque le besoin d’enquêtes a cessé, la bureaucratie glaciale s’est révélée dans toute sa cruauté. « Nous étions encore abasourdis par le drame et ils nous ont convoqués chez le carrossier pour faire confisquer le scooter et payer le nettoyage de la chaussée. Ils nous ont parlé du nettoyage des lieux, du matériel absorbant, des déversements de liquides. Mais nous avions perdu un fils», raconte Barbara Vedelago, 52 ans, magasinière et mère de Davide, qui a perdu la vie un mois et un jour avant son 18e anniversaire.
Mère de Davide Pavan : “Moi et celui qui m’a enlevé mon fils : ce que nous avons dit”
« J’ai encore sous les yeux son lit vide, son peignoir accroché dans la salle de bain, les deux dernières chemises dont son odeur a désormais disparu. C’est notre quotidien, j’aimerais que ceux qui s’occupent de justice et de bureaucratie le comprennent aussi”. Barbara Vedelago, vous ont-ils vraiment fait payer le nettoyage des rues ? « Oui, ils nous ont dit que c’était la pratique. La moitié de nous et la moitié du chauffeur qui a tué mon fils.”
À qui a été adressée la facture pour la remise en état et le nettoyage de la chaussée ?
« Chez la carrosserie Boldrin à Paese (Trévise) mais ils n’ont rien à voir avec ça, ils ont juste fait quelque chose qui se fait normalement. Après tout, quand nous avons été appelés, ils nous ont dit que la période pendant laquelle l’État payait le stand du cyclomoteur dans l’atelier de carrosserie était terminée. Nous avons dû nous précipiter pour le récupérer, sinon nous aurions dû payer plus cher. Le scooter était en morceaux, dans une boîte. Nous avons dû demander au magasin qui nous l’avait vendu de s’en débarrasser.”
Difficile de trouver les mots pour définir un système aussi brutal.
« Ce n’est pas une question d’argent, ni de compensation. C’est tout simplement dommage que tout cela arrive, d’autant plus que mon fils est totalement innocent. Les premiers mois après l’accident, nous avons dû nous occuper de papiers, de documents et de procédures. Tout devrait être beaucoup plus simple pour une famille qui vit un tel drame. »
Quel est l’état d’esprit d’un parent qui entend de telles demandes après avoir perdu un enfant ?
« Nous nous sommes sentis abandonnés par les institutions, incompris, non accompagnés dans un processus aussi compliqué, dur et insignifiant. Et ce n’est pas tout.”
Que s’est-il passé d’autre ?
« Ce soir-là, mon fils était chez Lucrezia, sa petite amie. Quand il partait pour rentrer chez lui, il allumait le GPS, ils faisaient toujours ça. Et elle, inquiète du point arrêté à cet endroit de la carte, a parcouru la route avec son père et a découvert l’accident. Elle m’a appelé, elle est restée trois heures dans la rue, tenant la main de mon fils. Au cours du procès, le juge a renvoyé sa mère hors de la salle d’audience, arguant qu’elle n’avait pas le droit d’y rester. C’est aussi ce que je veux dire lorsque je dis que nous avons besoin de plus d’humanité. »
L’accident s’est produit il y a un an, comment s’est terminé le procès contre l’automobiliste ?
« Samuel Seno, policier à la préfecture de police de Trévise, a condamné à 3 ans, 6 mois et 10 jours. Il était assigné à résidence le soir de l’accident. Ils l’ont laissé vomir dans sa propre salle de bain. Je le dis froidement, car le taux d’alcoolémie au moment de l’accident était de 1,51″.
Ce policier a également repris ses fonctions.
«Je pense qu’une sanction différente serait nécessaire lorsqu’un policier se comporte ainsi. Après tout, c’est la même personne qui nous arrête et nous sanctionne si nous faisons quelque chose de mal. Le fait qu’il soit aujourd’hui de retour au commissariat est honteux. Avec nos avocats Davide Favotto et Lisa Caldato, nous avions écrit une lettre à ce moment-là mais nous n’avons jamais reçu de réponse.”
Jeudi dernier, jour du jugement, vous avez eu une confrontation avec Samuel Seno.
« Je lui ai demandé si mon fils était déjà mort lorsqu’il est sorti de la voiture. Il a répondu qu’il avait essayé de pratiquer quelques manœuvres de premiers secours mais qu’il n’y avait déjà plus rien à faire. Il était très secoué et épuisé. Après tout, il se trouvait devant la mère du fils qu’il avait lui-même tué. Je lui ai dit : je veux que tu comprennes dans quel enfer tu m’as emprisonné.”
Que ressentez-vous envers lui ?
«Je pense qu’il n’y avait pas de justice. Je pense qu’il devrait être là à la place de Davide. Après tout, c’était lui qui avait bu, c’était lui qui s’engageait tout droit dans un demi-courbe, qui envahissait la voie venant en sens inverse. Si justice avait été rendue, Davide aurait dû rentrer chez lui et Samuel Seno aurait dû subir les conséquences de son comportement dangereux.”
Comment jugez-vous les lois qui sanctionnent ceux qui provoquent des accidents de la route comme celui qui est arrivé à votre fils ?
« On parle beaucoup d’homicide au volant, mais quelle est la punition infligée à quelqu’un qui commet un homicide au volant ? Combien de jeunes sont fauchés dans la rue, combien perdent la vie chaque semaine. Je ne déteste pas Samuel Seno, je veux juste justice. Ce n’était pas un accident, s’il était tombé malade en conduisant, cela aurait été un accident. Ma douleur serait la même mais peut-être serais-je capable d’accepter davantage ce sort atroce.” ENRICO FERRO 10 septembre 2023 Mis à jour 11 septembre 2023
CHINESE
这是一个无法理解的世界！
当我读完发布链接中的文章后，我问自己，在这个非常奇怪的国家，人们是否“思考或只是用大脑思考”？ 发生的事情令人难以置信，当一个人有如此野蛮的勇气以这种方式对待受害者的亲属，尤其是在失去一个孩子的情况下，一个人应该感到羞耻并隐居山中。 清理街道上自己儿子的血所花费的费用……令人不安的故事！ 现在，人们不再尊重意大利人的痛苦……但我们只关心乌克兰人在战争中遭受的苦难，现在也关心居住在意大利的摩洛哥人以及摩洛哥地震受害者的亲属。 我很抱歉必须写下来并指出这一点，但受害者亲属所在城市的市长本可以让自己免去支付街道清洁费用的费用，也许……也许如果他这么做会更好已经付出了代价，显然只有有媒体的地方才会敏感。 我们的国家变得多么丑陋，他们对一切事物甚至孩子的死亡都感到愤怒……但我们是否失去了人性？ 我要结束并向受害者的母亲道歉，因为机构的卑鄙姿态。 … 11092023 … https://manliominicucci.myblog.it/
……
“我是一位悲痛欲绝的母亲，所以我不得不支付街道清理我死去儿子的血的费用”
大卫·帕万 (Davide Pavan) 在帕塞 (特雷维索) 被醉酒司机杀害的母亲芭芭拉·韦德拉戈 (Barbara Vedelago) 抱怨道：“在像我们这样的情况下，需要更多人性”
达维德·帕万
一名 17 岁的儿子被醉酒司机夺去了生命，还必须支付清洗他在柏油路上的血迹的费用。 去年5月8日，来自特雷维索的Davide Pavan的家人在一辆摩托车上被一名从橄榄球俱乐部聚会回来时喝醉的警察撞死，他的家人为此支付了183欧元的费用。 几个月来，司法警察的需要冻结了所有类型的合规性，但当调查的需要消失后，冰冷的官僚机构就暴露了其所有残酷性。 “我们仍然对这场悲剧感到震惊，他们叫我们去车身维修店，要求我们释放被扣押的摩托车，并支付路面清洁费用。 他们告诉我们有关清理该区域、吸收材料和液体溢出的信息。 但我们失去了一个儿子”，52 岁的仓库工人、Davide 的母亲 Barbara Vedelago 说道，Davide 在 18 岁生日前一个月零一天去世了。
大卫·帕万 (Davide Pavan) 的母亲：“我和把我儿子从我身边夺走的人：我们彼此说了什么”
“我的眼前仍然是他空荡荡的床，浴室里挂着他的浴袍，最后两件 T 恤，他的气味现在已经消失了。 这就是我们的日常生活，我希望那些与司法和官僚打交道的人能够理解这一点。” 芭芭拉·韦德拉戈（Barbara Vedelago），他们真的让你付街道清洁费吗？ “是的，他们告诉我们这就是惯例。 一半是我们，一半是杀死我儿子的司机。”
路面复垦和清洁的发票是写给谁的？
“在帕斯（特雷维索）的博尔德林车身修理厂，但他们与此事无关，他们只是做了一些通常会做的事情。 此外，当我们接到电话时，他们告诉我们，国家为修理厂摩托车熄火支付费用的时期已经结束。 我们必须赶紧把它拿回来，否则我们就得付更多的钱。 踏板车已经被拆成碎片，装在一个盒子里。 我们不得不要求卖给我们的商店处理掉它。”
很难找到词语来定义这样一个残酷的制度。
“这不是钱的问题，也不是补偿的问题。 发生这一切真是令人遗憾，更何况我知道我的儿子是完全无辜的。 事故发生后的头几个月，我们必须处理文件、文件和程序。 对于经历这样悲剧的家庭来说，一切都应该简单得多。”
失去孩子的父母听到这样的要求，心里是什么心态？
“在如此复杂、艰难和琐碎的过程中，我们感到被机构抛弃、误解、无人陪伴。 这还不是全部。”
还发生了什么？
“那天晚上，我儿子在他女朋友卢克雷齐亚家。 当他离开家回家时，他打开GPS，他们总是这样做。 她担心那个点停在地图上的那个点，于是和父亲一起沿着这条路行驶，发现了事故。 她打电话给我，她握着我儿子的手在街上躺了三个小时。 审判期间，法官将他的母亲赶出了法庭，理由是她没有权利留在那里。 这也是我说我们需要更多人性时的意思。”
事故发生一年前，对司机的审判结果如何？
“特雷维索警察总部的警察塞缪尔·塞诺 (Samuel Seno) 被判处3年6个月零10天。 事故发生当晚，他被软禁。 他们允许他在自己的浴室里呕吐。 我冷冷地说出这句话，因为事故发生时血液酒精浓度为1.51”。
那个警察也回到了岗位。
“我认为当警察有这样的行为时，需要采取不同的处罚。 毕竟，如果我们做错事，阻止我们、制裁我们的人就是同一个人。 他现在回到警察局这一事实是可耻的。 我们当时已经与我们的律师 Davide Favotto 和 Lisa Caldato 写了一封信，但从未收到回复。”
上周四，即宣判当天，您与塞缪尔·塞诺发生了冲突。
“我问他，当他下车时，我的儿子是否已经死了。 他回答说，他尝试练习一些急救动作，但已经无事可做。 他非常震惊和疲惫。 毕竟，他面对的是他亲手杀死的儿子的母亲。 我告诉他：我想让你明白你把我囚禁在地狱里。”
你对他什么感觉？
“我认为没有正义。 我认为他应该在那里而不是戴维德。 毕竟，是他喝了酒，是他直接进入半弯道，侵入了迎面而来的车道。 如果正义得到伸张，达维德就必须回家，塞缪尔·塞诺也将不得不承受他危险行为的后果。”
您如何看待那些制裁那些造成像发生在您儿子身上的交通事故的人的法律？
“他们谈论了很多关于车辆杀人的事情，但是对于犯下车辆杀人罪的人会受到什么惩罚呢？ 每周有多少年轻人在街上被砍倒，有多少人丧生。 我不恨塞缪尔·塞诺，我只是想要正义。 这不是意外，如果他在开车时生病了那就是意外了。 我的痛苦会是一样的，但也许我会更能接受这种残酷的命运。” ENRICO FERRO 2023年9月10日 2023年9月11日更新
RUSSIAN
ЭТО НЕПОНЯТНЫЙ МИР!
Как только я дочитал статью по размещенной ссылке, я задался вопросом, «думают ли люди в этой очень странной стране или просто думают мозгами»? То, что произошло, невероятно, стоит только устыдиться и уйти в гору, чтобы стать отшельником, когда у тебя хватает варварской смелости так обращаться с родственниками погибших, особенно когда речь идет о потере ребенка. Расходы на очистку улицы от крови собственного сына… Тревожная история! Теперь уже нет никакого уважения к боли итальянцев… но нас беспокоят только страдания украинцев на войне, а теперь и марокканцев, проживающих в Италии, и родственников жертв землетрясения в Марокко. Мне жаль, что приходится это писать и указывать на это, но мэр города родственников жертвы мог бы избавить себя от необходимости оплачивать расходы на уборку улиц и, возможно… возможно, было бы лучше, если бы он поплатился за это, видимо чувствительность бывает только там, где есть СМИ. Какая уродливая стала наша страна, они бушуют против всего, даже против смерти ребенка… но неужели мы потеряли человечность? Я закончу и извинюсь… перед матерью жертвы за подлость институционального жеста. … 11092023 … https://manliominicucci.myblog.it/
….
«Я была опустошенной матерью, поэтому мне пришлось платить за уборку улиц от крови моего мертвого сына»
Жалоба Барбары Веделаго, матери Давиде Павана, убитого в Паезе (Тревизо) пьяным водителем: «В таких случаях, как наш, нам нужно больше человечности»
Давиде Паван
Потеря 17-летнего сына из-за пьяного водителя, а затем еще и оплата расходов, которыми его кровь смыли с асфальта. Счет в 183 евро для семьи Давиде Павана из Тревизо, которого 8 мая прошлого года сбил и убил на скутере пьяный полицейский, возвращавшийся с вечеринки в регби-клубе. На несколько месяцев потребности судебной полиции заморозили все виды подчинения, но когда необходимость в расследованиях отпала, ледяная бюрократия проявила себя во всей своей жестокости. «Мы все еще были ошеломлены трагедией, и нас вызвали в кузовной цех, чтобы конфисковать скутер и оплатить уборку дорожного покрытия. Нам рассказали об уборке территории, о впитывающем материале, о разливах жидкости. Но мы потеряли сына», — говорит 52-летняя Барбара Веделаго, работница склада и мать Давиде, которая погибла за месяц и день до своего 18-летия.
Мать Давиде Павана: «Я и тот, кто забрал у меня сына: что мы сказали друг другу»
«У меня до сих пор перед глазами его пустая кровать, его халат, висящий в ванной, две последние рубашки, из которых теперь исчез его запах. Это наша повседневная жизнь, мне бы хотелось, чтобы те, кто занимается правосудием и бюрократией, это поняли». Барбара Веделаго, они действительно заставили тебя платить за уборку улиц? «Да, нам сказали, что такова практика. Половина нас и половина водителя, который убил моего сына».
Кому был адресован счет за рекультивацию и очистку дорожного покрытия?
«В кузовном цехе Boldrin в Паезе (Тревизо), но они не имели к этому никакого отношения, просто сделали то, что обычно делают. Более того, когда нам позвонили, нам сказали, что срок, в течение которого государство платит за простою скутера в кузовном цеху, закончился. Нам пришлось поторопиться, чтобы вернуть его, иначе нам пришлось бы заплатить больше денег. Самокат был разобран, в коробке. Нам пришлось попросить магазин, который нам его продал, утилизировать его».
Трудно найти слова, чтобы описать такую жестокую систему.
«Это не вопрос денег или компенсаций. Просто обидно, что все это происходит, тем более зная, что мой сын совершенно невиновен. Первые месяцы после аварии нам пришлось иметь дело с бумагами, документами и процедурами. Для семьи, переживающей такую трагедию, все должно быть намного проще».
Каково душевное состояние родителя, который слышит подобные просьбы после потери ребенка?
«Мы чувствовали себя брошенными институтами, непонятыми, без сопровождения в таком сложном, тяжелом и мелочном процессе. И это еще не все».
Что еще произошло?
«В тот вечер мой сын был в доме Лукреции, своей девушки. Когда уходил домой, включал GPS, они всегда так делали. И она, беспокоясь о точке, стоящей в этой точке на карте, ехала по дороге вместе с отцом и обнаружила аварию. Она позвонила мне, три часа лежала в дороге, держа моего сына за руку. Во время суда судья выгнал его мать из зала суда, заявив, что она не имеет права там оставаться. Именно это я имею в виду, когда говорю, что необходимо больше человечности».
ДТП произошло год назад, чем закончился суд над автомобилистом?
«Самуэль Сено, полицейский из штаб-квартиры полиции Тревизо, приговорен к 3 годам 6 месяцам и 10 дням лишения свободы. В ночь происшествия он находился под домашним арестом. Они позволили ему вырвать в собственной ванной. Говорю это холодно, потому что уровень алкоголя в крови на момент аварии составлял 1,51″.
Этот полицейский также вернулся в строй.
«Я думаю, что за такое поведение полицейского потребуется другое наказание. В конце концов, это один и тот же человек, который нас останавливает и наказывает, если мы делаем что-то не так. Тот факт, что он сейчас вернулся в полицейский участок, позорен. Вместе с нашими адвокатами Давиде Фавотто и Лизой Калдато мы в это время написали письмо, но так и не получили ответа».
В прошлый четверг, в день вынесения приговора, у вас произошла стычка с Сэмюэлем Сено.
«Я спросил его, был ли мой сын уже мертв, когда вышел из машины. Он ответил, что пытался отработать некоторые приемы первой помощи, но делать уже было нечего. Он был очень потрясен и измотан. Ведь он был на глазах у матери сына, которого убил сам. Я ему сказал: хочу, чтобы ты понял, в какой ад ты меня заточил».
Что ты чувствуешь к нему?
«Я считаю, что справедливости не было. Я думаю, он должен быть на месте Дэвида. Ведь это он выпил, это он выехал прямо в полукривую, вторгся на встречную полосу. Если бы была справедливость, Дэвиду пришлось бы вернуться домой, а Самуэлю Сено пришлось бы пострадать от последствий своего опасного поведения».
Как вы относитесь к законам, которые наказывают тех, кто вызывает дорожно-транспортные происшествия, подобные тому, что случилось с вашим сыном?
«Они много говорят об автомобильных убийствах, но какое наказание полагается тем, кто совершает автомобильные убийства? Сколько молодых людей выкашивает улицу, сколько гибнет каждую неделю. Я не ненавижу Сэмюэля Сено, я просто хочу справедливости. Это не был несчастный случай, если бы ему стало плохо за рулем, это был бы несчастный случай. Моя боль была бы такой же, но, возможно, я бы смог более принять эту ужасную судьбу». ЭНРИКО ФЕРРО 10 сентября 2023 г. Обновлено 11 сентября 2023 г.
SPANISH
¡ES UN MUNDO INCOMPRENDIBLE!
Tan pronto como terminé de leer el artículo en el enlace publicado, me pregunté si en este país tan extraño la gente “piensa o simplemente piensa con el cerebro”. Es increíble lo que pasó, uno sólo debería avergonzarse y retirarse a una montaña a ser ermitaño cuando se tiene la valentía bárbara de tratar de esta manera a los familiares de las víctimas, especialmente cuando se trata de la pérdida de un hijo. Los gastos por haber limpiado la calle de la sangre del propio hijo… ¡Historia inquietante! Ahora ya no hay respeto por el dolor de los italianos… sino que sólo nos preocupa el sufrimiento de los ucranianos en la guerra y ahora también el de los marroquíes residentes en Italia y los familiares de las víctimas del terremoto en Marruecos. Lamento tener que escribirlo y señalarlo pero el alcalde de la ciudad de los familiares de la víctima podría haberse ahorrado tener que pagar los gastos de limpieza viaria y tal vez… tal vez hubiera sido mejor si Había pagado por ello, al parecer la sensibilidad sólo está donde hay medios. Que feo país se ha vuelto el nuestro, se enfurecen por todo y hasta por la muerte de un niño… pero ¿hemos perdido humanidad? Cerraré y pediré disculpas… a la madre de la víctima por la mezquindad del gesto institucional. … 11092023 … https://manliominicucci.myblog.it/
….
«Fui una madre devastada, así que tuve que pagar la limpieza de las calles con la sangre de mi hijo muerto»
La denuncia de Barbara Vedelago, madre de Davide Pavan, asesinado en Paese (Treviso) por un conductor ebrio: “Se necesita más humanidad en casos como el nuestro”
Davide Pavan
Perder a un hijo de 17 años a manos de un conductor ebrio y luego tener que pagar los gastos de lavar su sangre del asfalto. Una factura de 183 euros para la familia de Davide Pavan, de Treviso, atropellado con una scooter el 8 de mayo del año pasado por un policía borracho que regresaba de una fiesta de un club de rugby. Durante algunos meses las necesidades de la policía judicial congelaron todo tipo de cumplimiento, pero cuando desapareció la necesidad de investigaciones, la fría burocracia se reveló en toda su crueldad. “Todavía estábamos atónitos por la tragedia y nos llamaron al taller para que liberaran el scooter del embargo y pagaran la limpieza de la calzada. Nos hablaron de limpieza de la zona, de material absorbente, de derrames de líquidos. Pero habíamos perdido a un hijo”, cuenta Barbara Vedelago, de 52 años, trabajadora de almacén y madre de Davide, que perdió la vida un mes y un día antes de cumplir 18 años.
La madre de Davide Pavan: “Yo y quien me quitó a mi hijo: lo que nos dijimos”
“Aún tengo ante mis ojos su cama vacía, su albornoz colgado en el baño, las dos últimas camisetas de las que ya ha desaparecido su olor. Esta es nuestra vida diaria, me gustaría que quienes se ocupan de la justicia y la burocracia lo comprendieran.” Bárbara Vedelago, ¿realmente te cobraron por la limpieza viaria? “Sí, nos dijeron que esa es la práctica. La mitad de nosotros y la mitad del conductor que mató a mi hijo”.
¿A quién iba dirigida la factura por el saneamiento y limpieza del firme de la carretera?
“En el taller Boldrin de Paese (Treviso), pero no tuvieron nada que ver, simplemente hicieron algo que se hace normalmente. Es más, cuando nos llamaron nos dijeron que había finalizado el plazo en el que el Estado paga la parada de la scooter en el taller. Tuvimos que apresurarnos para recuperarlo, de lo contrario habríamos tenido que pagar más dinero. El scooter estaba hecho pedazos, dentro de una caja. Tuvimos que pedirle a la tienda que nos lo vendió que se deshiciera de él.”
Es difícil encontrar las palabras para definir un sistema tan brutal.
“No es una cuestión de dinero ni de compensación. Es simplemente una pena que pase todo esto, más aún sabiendo que mi hijo es completamente inocente. Los primeros meses después del accidente tuvimos que lidiar con papeles, documentos y trámites. Todo debería ser mucho más sencillo para una familia que vive una tragedia así”.
¿Cuál es el estado de ánimo de un padre que escucha tales peticiones después de perder a un hijo?
“Nos sentimos abandonados por las instituciones, incomprendidos, desatendidos en un proceso tan complicado, duro y mezquino. Y eso no es todo.”
¿Qué más pasó?
“Esa tarde mi hijo estaba en casa de Lucrecia, su novia. Cuando salió para volver a casa, encendió el GPS, siempre hacían esto. Y ella, preocupada por el punto detenido en ese punto del mapa, recorrió el camino con su padre y se encontró con el accidente. Ella me llamó, estuvo tres horas tirada en la calle, sosteniendo la mano de mi hijo. Durante el juicio el juez expulsó a su madre de la sala, argumentando que no tenía derecho a permanecer allí. A esto también me refiero cuando digo que necesitamos más humanidad”.
El accidente ocurrió hace un año, ¿cómo terminó el juicio contra el automovilista?
“Samuel Seno, policía de la Jefatura de Policía de Treviso, ha condenado a 3 años, 6 meses y 10 días. La noche del accidente cumplió arresto domiciliario. Le permitieron vomitar en el baño. Lo digo fríamente, porque la alcoholemia en el momento del accidente era de 1,51″.
Ese policía también volvió a sus funciones.
“Creo que sería necesaria una sanción diferente cuando un policía mantiene ese comportamiento. Al final es la misma persona la que nos detiene y nos sanciona si hacemos algo mal. El hecho de que ahora esté de nuevo en la comisaría es vergonzoso. Con nuestros abogados Davide Favotto y Lisa Caldato habíamos escrito una carta en ese momento pero nunca recibimos respuesta.”
El jueves pasado, día de la sentencia, usted tuvo un enfrentamiento con Samuel Seno.
“Le pregunté si mi hijo ya estaba muerto cuando bajó del auto. Él respondió que intentó practicar algunas maniobras de primeros auxilios pero que ya no quedaba nada por hacer. Estaba muy conmocionado y exhausto. Después de todo, estaba frente a la madre del hijo que él mismo mató. Le dije: quiero que entiendas en qué infierno me encarcelaste”.
¿Qué sientes hacia él?
“Creo que no hubo justicia. Creo que debería estar allí en lugar de Davide. Después de todo, fue él quien bebió, fue él quien tomó directamente una semicurva, quien invadió el carril contrario. Si hubiera habido justicia, Davide habría tenido que regresar a casa y Samuel Seno habría tenido que sufrir las consecuencias de su peligrosa conducta”.
¿Cómo juzga las leyes que sancionan a quienes provocan accidentes viales como el que le pasó a su hijo?
“Se habla mucho de homicidio vehicular, pero ¿cuál es el castigo para alguien que comete homicidio vehicular? Cuántos jóvenes son acribillados en la calle, cuántos pierden la vida cada semana. No odio a Samuel Seno, solo quiero justicia. No fue un accidente, si se hubiera enfermado mientras conducía, habría sido un accidente. Mi dolor sería el mismo pero tal vez podría aceptar más este destino atroz”. ENRICO FERRO 10 de septiembre de 2023 Actualizado 11 de septiembre de 2023
THAI
มันเป็นโลกที่ไม่อาจเข้าใจได้!
ทันทีที่ผมอ่านบทความในลิงค์ที่โพสต์จบ ผมก็ถามตัวเองว่าในประเทศที่แปลกประหลาดแห่งนี้ ผู้คน “คิดหรือแค่คิดด้วยสมอง” กันแน่? ไม่น่าเชื่อว่าเกิดอะไรขึ้น เราควรละอายใจแล้วถอยกลับไปเป็นฤาษีบนภูเขา ในเมื่อมีความกล้าป่าเถื่อนที่จะปฏิบัติต่อญาติของผู้เสียหายในลักษณะนี้ โดยเฉพาะเมื่อต้องสูญเสียบุตร ค่าใช้จ่ายในการทำความสะอาดถนนด้วยเลือดของลูกชายตัวเอง… เรื่องสุดกวน! ขณะนี้ไม่มีความเคารพต่อความเจ็บปวดของชาวอิตาลีอีกต่อไป… แต่เรากังวลเฉพาะกับความทุกข์ทรมานของชาวยูเครนในสงคราม และตอนนี้ชาวโมร็อกโกที่อาศัยอยู่ในอิตาลีและญาติของผู้ประสบแผ่นดินไหวในโมร็อกโกด้วย ฉันขอโทษที่ต้องเขียนและชี้ให้เห็น แต่นายกเทศมนตรีของเมืองญาติของเหยื่ออาจช่วยตัวเองจากการต้องจ่ายค่าทำความสะอาดถนน และบางที… บางทีมันคงจะดีกว่านี้ถ้าเขา จ่ายเงินไปแล้ว เห็นได้ชัดว่าความอ่อนไหวมีอยู่เฉพาะเมื่อมีสื่อเท่านั้น ประเทศของเรากลายเป็นประเทศที่น่าเกลียดจริงๆ พวกเขาโกรธแค้นต่อทุกสิ่งทุกอย่างและแม้กระทั่งการตายของเด็ก… แต่เราได้สูญเสียมนุษยชาติไปหรือเปล่า? จะปิดแล้วขอโทษ…แม่เหยื่อที่แสดงความหยาบคายต่อสถาบัน … 11092023 … https://manliominicucci.myblog.it/
….
“ฉันเป็นแม่ที่เสียใจมาก ดังนั้นฉันจึงต้องจ่ายค่าทำความสะอาดถนนเพื่อเอาเลือดของลูกชายที่เสียชีวิตไปแล้ว”
คำร้องเรียนจาก Barbara Vedelago แม่ของ Davide Pavan ที่ถูกคนขับเมาแล้วสังหารใน Paese (Treviso): “จำเป็นต้องมีมนุษยชาติมากขึ้นในกรณีเช่นเรา”
ดาวิเด ปาวาน
สูญเสียลูกชายวัย 17 ปี ไปกับคนขับเมาแล้วยังต้องจ่ายค่าล้างเลือดบนพื้นถนนอีกด้วย เงินจำนวน 183 ยูโรสำหรับครอบครัวของ Davide Pavan จากเมือง Treviso ถูกรถสกู๊ตเตอร์ชนและสังหารเมื่อวันที่ 8 พฤษภาคมปีที่แล้วโดยตำรวจขี้เมาซึ่งกำลังกลับจากงานปาร์ตี้ของสโมสรรักบี้ เป็นเวลาสองสามเดือนที่ความต้องการของตำรวจฝ่ายตุลาการหยุดการปฏิบัติตามทุกประเภท แต่เมื่อความจำเป็นในการสอบสวนหายไป ระบบราชการที่เย็นชาก็เผยตัวออกมาในความโหดร้ายทั้งหมด “เรายังคงตกตะลึงกับโศกนาฏกรรมดังกล่าว และพวกเขาเรียกเราไปที่ร้านขายตัวถังเพื่อให้ปล่อยสกู๊ตเตอร์จากการยึดและจ่ายค่าทำความสะอาดพื้นผิวถนน พวกเขาบอกเราเกี่ยวกับการทำความสะอาดพื้นที่ เกี่ยวกับวัสดุดูดซับ เกี่ยวกับการรั่วไหลของของเหลว แต่เราสูญเสียลูกชายไปแล้ว” บาร์บารา เวเดลาโก คนงานโกดังวัย 52 ปี และเป็นแม่ของดาวิเด กล่าว ซึ่งเสียชีวิตหนึ่งเดือนกับหนึ่งวันก่อนวันเกิดปีที่ 18 ของเขากล่าว
แม่ของ Davide Pavan: “ฉันและใครก็ตามที่พรากลูกชายไปจากฉัน: สิ่งที่เราคุยกัน”
“ฉันยังมีเตียงที่ว่างเปล่าต่อหน้าต่อตา เสื้อคลุมอาบน้ำของเขาแขวนอยู่ในห้องน้ำ เสื้อยืดสองตัวสุดท้ายที่กลิ่นของเขาหายไปแล้ว นี่คือชีวิตประจำวันของเรา ฉันอยากให้ผู้ที่เกี่ยวข้องกับความยุติธรรมและระบบราชการเข้าใจสิ่งนี้” บาร์บารา เวเดลาโก พวกเขาทำให้คุณจ่ายค่าทำความสะอาดถนนจริงหรือ? “ใช่ พวกเขาบอกเราว่ามันเป็นการปฏิบัติ พวกเราครึ่งหนึ่งและคนขับครึ่งหนึ่งที่ฆ่าลูกชายของฉัน”
ใบแจ้งหนี้สำหรับการถมทะเลและทำความสะอาดพื้นผิวถนนจ่าหน้าถึงใคร?
“ที่ร้านตัวถัง Boldrin ใน Paese (Treviso) แต่พวกเขาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับมัน พวกเขาแค่ทำสิ่งที่ปกติทำเท่านั้น ยิ่งกว่านั้นเมื่อเราถูกเรียก พวกเขาบอกเราว่าระยะเวลาที่รัฐจ่ายค่าหยุดรถสกู๊ตเตอร์ในร้านขายตัวถังได้สิ้นสุดลงแล้ว เราต้องรีบไปเอาคืนไม่เช่นนั้นเราจะต้องเสียเงินเพิ่ม สกู๊ตเตอร์เป็นชิ้น ๆ ภายในกล่อง เราต้องขอให้ร้านค้าที่ขายมันให้เรากำจัดมันออกไป”
เป็นการยากที่จะหาคำมานิยามระบบที่โหดร้ายเช่นนี้
“มันไม่ใช่เรื่องของเงินหรือค่าตอบแทน เป็นเรื่องน่าละอายที่เรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้น ยิ่งรู้ว่าลูกชายของฉันไร้เดียงสาจริงๆ เดือนแรกหลังเกิดอุบัติเหตุ เราต้องจัดการกับเอกสาร เอกสาร และขั้นตอนต่างๆ ทุกอย่างน่าจะง่ายกว่านี้มากสำหรับครอบครัวที่ประสบโศกนาฏกรรมเช่นนี้”
สภาพจิตใจของผู้ปกครองที่ได้ยินคำขอดังกล่าวหลังจากสูญเสียลูกไปเป็นอย่างไร?
“เรารู้สึกว่าถูกสถาบันต่างๆ ทอดทิ้ง ถูกเข้าใจผิด ไม่มีผู้ร่วมเดินทางในกระบวนการที่ซับซ้อน ยากลำบาก และเล็กน้อยเช่นนี้ และนั่นไม่ใช่ทั้งหมด”
เกิดอะไรขึ้นอีก?
“เย็นวันนั้น ลูกชายของฉันไปที่บ้านของลูเครเซีย ซึ่งเป็นแฟนสาวของเขา ตอนที่จะกลับบ้าน เขาเปิด GPS เขาก็ทำแบบนี้ตลอด และเธอกังวลว่าจุดนั้นจะหยุดที่จุดนั้นบนแผนที่ จึงเดินทางไปตามถนนกับพ่อและพบอุบัติเหตุ เธอโทรหาฉัน เธอนอนอยู่บนถนนเป็นเวลาสามชั่วโมง จับมือลูกชายของฉัน ในระหว่างการพิจารณาคดี ผู้พิพากษาได้ส่งแม่ของเขาออกจากห้องพิจารณาคดี โดยอ้างว่าเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะอยู่ที่นั่น นี่คือสิ่งที่ฉันหมายถึงเมื่อฉันพูดว่าเราต้องการมนุษยชาติมากขึ้น”
อุบัติเหตุเกิดขึ้นเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว การพิจารณาคดีกับผู้ขับขี่รถยนต์จบลงอย่างไร?
“ซามูเอล เซโน ตำรวจประจำกองบัญชาการตำรวจเตรวิโซ ได้ ถูกตัดสินจำคุก 3 ปี 6 เดือน 10 วัน เขาถูกกักบริเวณในบ้านในคืนที่เกิดเหตุ พวกเขาอนุญาตให้เขาอาเจียนในห้องน้ำของเขาเอง ฉันพูดแบบนี้อย่างเย็นชาเพราะระดับแอลกอฮอล์ในเลือดตอนที่เกิดอุบัติเหตุอยู่ที่ 1.51″
ตำรวจคนนั้นก็กลับมาปฏิบัติหน้าที่ด้วย
“ฉันคิดว่าจะต้องมีการลงโทษที่แตกต่างออกไปเมื่อตำรวจประพฤติตัวเช่นนี้ ท้ายที่สุดแล้ว มันเป็นบุคคลคนเดียวกันที่หยุดเราและลงโทษเราหากเราทำอะไรผิด การที่ตอนนี้เขากลับมาที่สถานีตำรวจแล้วเป็นเรื่องน่าละอาย เราได้เขียนจดหมายร่วมกับทนายของเรา Davide Favotto และ Lisa Caldato แต่เราไม่เคยได้รับการตอบกลับเลย”
เมื่อวันพฤหัสบดีที่แล้ว วันพิพากษา คุณทะเลาะกับซามูเอล เซโน
“ฉันถามเขาว่าลูกชายของฉันตายไปแล้วตอนที่ลงจากรถหรือไม่ เขาตอบว่าเขาพยายามฝึกการปฐมพยาบาลเบื้องต้น แต่ก็ไม่มีอะไรเหลือให้ทำอีกแล้ว เขาตัวสั่นและหมดแรงมาก ท้ายที่สุดเขาอยู่ต่อหน้าแม่ของลูกชายที่เขาฆ่าเอง ฉันบอกเขาว่า: ฉันอยากให้คุณเข้าใจนรกที่คุณกักขังฉันไว้”
คุณรู้สึกอย่างไรกับเขา?
“ผมคิดว่าไม่มีความยุติธรรม ฉันคิดว่าเขาน่าจะอยู่ที่นั่นแทนดาวิเด ท้ายที่สุดแล้ว เขาเป็นคนที่ดื่มเหล้า เขาเป็นคนที่เดินตรงเข้าไปในโค้งที่บุกเข้ามาในเลนที่กำลังจะมาถึง หากมีความยุติธรรม ดาวิเด้จะต้องกลับบ้าน และซามูเอล เซโนจะต้องรับผลที่ตามมาจากพฤติกรรมที่เป็นอันตรายของเขา”
คุณจะตัดสินกฎหมายที่ลงโทษผู้ที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุทางถนนเหมือนกับที่เกิดขึ้นกับลูกชายของคุณอย่างไร?
“พวกเขาพูดกันมากมายเกี่ยวกับการฆาตกรรมด้วยยานพาหนะ แต่ผู้ที่กระทำการฆาตกรรมด้วยยานพาหนะจะมีบทลงโทษอย่างไร? มีคนหนุ่มสาวกี่คนที่ถูกตัดหญ้าบนถนน มีกี่คนที่เสียชีวิตในแต่ละสัปดาห์ ฉันไม่ได้เกลียดซามูเอล เซโน ฉันแค่ต้องการความยุติธรรม มันไม่ใช่อุบัติเหตุ ถ้าเขาป่วยขณะขับรถ ก็คงเป็นอุบัติเหตุ ความเจ็บปวดของฉันก็เหมือนเดิม แต่บางทีฉันอาจจะสามารถยอมรับชะตากรรมอันเลวร้ายนี้ได้มากขึ้น” ENRICO FERRO 10 กันยายน 2566 อัปเดต 11 กันยายน 2566
