LA BLASFEMIA NON HA… SCADENZE!

Ieri, un giorno come tanti, mi sono recato all’ufficio postale della mia città per alcune operazioni, entrato… guardo intorno e consto che c’è molta gente nella sala e visto che l’attesa si prospetta lunga allora decido di accomodarmi su una delle poltroncine disponibili all’interno. Seduto, la mia attenzione viene attirata da alcuni immigrati, loro sostavano in un a parte della sala non molto distante dalla mia posizione, a chiacchierare tranquillamente, li osservo perché loro sono abbigliati con i classici abiti di origine pakistana, osservo quegli abiti e mi chiedo perché mai chi decide di venire a vivere da noi vuol mantenere un abbigliamento che li discrimina e nei fatti gli impedisce di integrarsi come si dovrebbe? Che senso ha creare una comunità in uno Stato straniero che non ha nessun desiderio di integrarsi? Queste sono le ovvie domande che un cittadino qualunque si pone nell’osservare che la comunità pakistana nei fatti non è per nulla integrata nelle nostra società ma continua a viverci, ad espandersi su tutto il territorio e a manifestare senza nessun timore l’appartenenza alla loro religione islamica. In verità sono un po’ più navigato di tanti altri nella materia islamica e so bene che il buon musulmano che emigra in uno dei Paese degli infedeli deve a tutti i costi conservare le proprie abitudini alimentari, preservare l’abbigliamento del proprio Paese d’origine e parlare la propria lingua e quella degli infedeli solo per necessità o quando fa comodo. La loro vita tuttavia scorre serena e tranquilla perché noi siamo un Paese democratico le cui radici affondano nell’amore e rispetto per gli altri  secondo gli insegnamenti di Gesù Cristo e dei Vangeli tutti e mai ci sogneremmo di condannare a morte chi si è reso blasfemo verso i personaggi sacri della nostra religione o  il Messia, né tantomeno lo incarcereremmo in quanto la nostra Costituzione prevede e sancisce il diritto di satira politica e religiosa a tutti i cittadini. Ma quando si parla di islam le cose sono totalmente diverse, infatti nei Paesi musulmani tutti, sciiti o sunniti, non esiste la satira religiosa e chi si azzarda ad offendere il loro profeta… ecco che l’accusa di blasfemia cade pesante sul capo del blasfemo e la sua morte è cosa fatta e sicura… non si può assolutamente pensare di offendere Maometto e sperare di farla franca…  Sì, non sono per nulla come noi occidentali e cristiani… siamo due radici totalmente diverse e che vanno i direzioni opposte nonostante tanti ci vengono a raccontare che si può vivere in pace con loro e condividere gli stessi spazi… Chiacchiere buttate al vento perché la realtà è tutt’altra e ne sa qualcosa Salman Rushdie, il noto scrittore ed autore del libro “Versetti satanici” pubblicato nel 1988 e condannato a morte per blasfemia con una” fatwa” dall’allora ayatollah iraniano e capo spirituale Ali khamenei successivamente alla pubblicazione ed oggi, dopo ben 34 anni, la fatwa è sta messa in pratica da un “buon fedele” che in un attentato terroristico all’arma bianca a New York, durante un evento, ha cercato di ucciderlo recidendogli la gola… procedura in perfetta osservanza dei dettami coranici riservata al blasfemo, attualmente è in gravi condizioni all’ospedale della città americana ma non sembra in pericolo di vita. Quindi di cosa c’è da meravigliarsi se un povero cristiano pakistano viene ingiustamente accusato di blasfemia e condannato a morte? Non c’è niente di uovo, l’unica cosa da aggiungere è che l’arma della blasfemia viene utilizzata per far i conti con coloro i quali hanno avuto una lite o qualcosa di peggio e non sono musulmani. La loro regola è che “quando si tocca il Profeta”, lo ha detto Yello Babo, un religioso musulmano che ha difeso la lapidazione e il rogo del corpo di Deborah Emmanuel da parte di una folla in Nigeria, “diventiamo pazzi! Chiunque tocchi il profeta, non merita nessuna punizione: “va semplicemente ucciso”! Queste sono le enormi differenze tra il nostro mondo e quello islamico che i politici e buonisti radical chic da Tv ignorano e nascondono sotto il tappeto come la polvere indesiderata… E di grazia, mi spiegate come potranno integrarsi e vivere in armonia e simbiosi tra noi quei signori pakistani dell’ufficio postale che vestono con i loro abiti tradizionali e non hanno nessuna intenzione di rinnegare la loro fede, usi e costumi? Come può un italiano come me… abituato a scherzare anche in modo ironico, è la nostra arte comica principale l’ironia, con gente che la satira religiosa non è nella loro agenda dal lontano VII secolo dopo Cristo? Intanto vedo sempre più gente intorno a me che la pensano diversamente da me occidentale e mi chiedevo come potranno mai comunicare ed integrarsi con me quei signori? Ovvio che tra me e loro ci sarà sempre un abisso! Se è questa l’Italia che vogliamo… andiamo avanti così! 12082022 …by… https://manliominicucci.myblog.it/

 

….

Morte ai “blasfemi” in Pakistan

di Raymond Ibrahim

11 agosto 2022

Il 4 luglio 2022, un meccanico cristiano in carcere da cinque anni e in attesa di processo con la falsa accusa di “blasfemia” per aver presumibilmente offeso il profeta musulmano Maometto è stato condannato a morte per impiccagione da un tribunale pakistano. (Fonte immagine: iStock)

Cinque anni prima, il 5 giugno 2017, Ashfaq Masih, 34 anni, aveva litigato con Muhammad Naveen, un rivale che aveva aperto un’officina meccanica vicino a quella di Masih. Secondo la dichiarazione di non colpevolezza resa da Masih, Muhammad “era geloso perché i miei affari andavano meglio” e, dopo il loro diverbio, “mi minacciò di terribili conseguenze”. Il giorno successivo, il 6 giugno, secondo il racconto di Masih: Masih è stato accusato ai sensi della sezione 295 C del Codice Penale del Pakistan, che afferma: “Chiunque con le parole, sia pronunciate sia scritte, o con rappresentazione visibile o qualsiasi attribuzione, allusione, insinuazione, direttamente o indirettamente, offende il sacro nome del Profeta Maometto (pace a Lui), deve essere punito con la morte o il carcere a vita, ed è anche passibile di multa”. Il problema di questa legge non è tanto che la sentenza è estrema e irrevocabile, quanto piuttosto che i musulmani la sfruttano regolarmente per risolvere rancori personali contro le minoranze non musulmane in Pakistan. Il fatto è che le minoranze non musulmane del Pakistan, per lo più cristiane e indù, sanno che è meglio non dire qualsiasi cosa che possa essere erroneamente interpretata come offensiva sul profeta musulmano perché conoscono bene le terribili ripercussioni. Fin dall’infanzia, viene insegnato loro a mostrare nient’altro che deferenza per il profeta dell’Islam. Ciò, tuttavia, non impedisce ai musulmani di accusare falsamente questi “infedeli” di aver offeso Maometto. Amnesty International ha notato questa dinamica in un rapporto stilato quasi tre decenni fa, nel 1994: “[In] tutti i casi noti ad Amnesty International, le accuse di blasfemia [in Pakistan] sembrano essere state mosse arbitrariamente, fondate esclusivamente sulle convinzioni religiose delle minoranze individuali. (…) Le prove disponibili in tutti questi casi indicano che le accuse sono state presentate come misura per intimidire e punire i membri delle comunità religiose minoritarie (…) l’ostilità nei confronti di gruppi di minoranze religiose sembrava in molti casi essere aggravata da inimicizia personale, rivalità professionale o economica o dal desiderio di ottenere un vantaggio politico. Di conseguenza, Amnesty International ha concluso che la maggior parte delle persone che ora sono accusate di blasfemia, o condannate per tali accuse, sono prigionieri di coscienza, detenuti esclusivamente per le loro convinzioni religiose reali o presunte in violazione del loro diritto alla libertà di pensiero, coscienza e di religione [corsivo aggiunto]”.L’implicazione che, quando si tratta di casi di blasfemia, le aule dei tribunali pakistani ospitano processi non equi sembrerebbe una descrizione adeguata del recente processo ad Ashfaq Masih. Nonostante i cristiani in Pakistan sappiano che devono essere estremamente attenti a dire qualsiasi cosa che possa essere fraintesa come un’offesa a Maometto, il pubblico ministero ha dichiarato: Il giudice musulmano che presiede il caso, Khalid Wazir, è arrivato al punto di affermare che “non si può credere che un musulmano rivolti la frittata al riguardo”, definendo al contempo le prove presentate dalla squadra di difesa di Masih come “non credibili”. Così, il 4 luglio 2022, Khalid ha sentenziato che il 34enne cristiano, che ha una moglie e una figlia piccola, “sarà impiccato, previa conferma dell’Onorevole Alta Corte”. Considerando che Masih era già in carcere da cinque anni, la sua famiglia è rimasta inorridita quando il giudice ha pronunciato la condanna a morte. Non gli era stato permesso di vedere o stare accanto a sua madre, morta nel 2019, perché era dietro le sbarre. Da allora, “il caso ha avuto molteplici rinvii, riprogrammazioni, il giudice non si è presentato, così come i testimoni, e persino l’avvocato del denunciante non ha registrato la loro presenza”. A proposito di questa sentenza, Nasir Saeed, direttore del Center for Legal Aid Assistance and Settlement, un ente di beneficenza che sostiene i cristiani perseguitati in Pakistan, ha dichiarato che il verdetto è stato “deplorevole, ma prevedibile”.

 

ENGLISH

BLASPHEMIA HAS NO … DEADLINES!

Yesterday, a day like any other, I went to the post office in my city for some operations, entered … I look around and I notice that there are many people in the room and since the wait is going to be long then I decide to take a seat on one of the armchairs available inside. Sitting, my attention is attracted by some immigrants, they stopped in a part of the room not far from my position, chatting quietly, I observe them because they are dressed in the classic clothes of Pakistani origin, I observe those clothes and I wonder why on earth whoever decides to come and live with us wants to maintain a clothing that discriminates against them and in fact prevents them from integrating as they should? What is the point of creating a community in a foreign state that has no desire to integrate? These are the obvious questions that any citizen asks himself when observing that the Pakistani community is not at all integrated into our society but continues to live there, to expand throughout the territory and to manifest without any fear the belonging to their religion. Islamic. In truth I am a little more experienced than many others in the Islamic field and I know well that the good Muslim who emigrates to one of the country of the infidels must at all costs keep their eating habits, preserve the clothing of their country of origin. and speak your own language and that of the infidels only out of necessity or when it suits you. Their life, however, flows serene and peaceful because we are a democratic country whose roots are rooted in love and respect for others according to the teachings of Jesus Christ and the Gospels, and we would never dream of condemning to death those who have made themselves blasphemous towards the sacred characters of our religion or the Messiah, nor would we incarcerate him as our Constitution provides and sanctions the right of political and religious satire to all citizens. But when it comes to Islam things are totally different, in fact in all Muslim countries, Shia or Sunni, there is no religious satire and those who dare to offend their prophet … here is the accusation of blasphemy falls heavily on the head of the blasphemer and his death is a fact and sure thing … one cannot possibly think of offending Mohammed and hoping to get away with it … Yes, they are not at all like us Westerners and Christians … we are two totally different roots and that go in opposite directions despite many come to tell us that you can live in peace with them and share the same spaces … Chat thrown to the wind because reality is quite different and Salman Rushdie, the well-known writer and author, knows something about it of the book “Satanic Verses” published in 1988 and sentenced to death for blasphemy with a “fatwa” by the then Iranian Ayatollah and spiritual leader Ali khamenei after its publication and today, after 34 years, the fatwa is being put into practice by to a “good faithful” who in a terrorist attack on the white weapon in New York, during an event, tried to kill him by cutting his throat … procedure in perfect compliance with the Koranic dictates reserved for the blasphemer, is currently in serious condition at the hospital in the American city but does not seem life threatening. So what is any wonder if a poor Pakistani Christian is unjustly accused of blasphemy and sentenced to death? There is nothing new, the only thing to add is that the weapon of blasphemy is used to deal with those who have had a quarrel or something worse and are not Muslims. Their rule is that “when the Prophet is touched”, said Yello Babo, a Muslim cleric who defended the stoning and burning of Deborah Emmanuel’s body by a mob in Nigeria, “we go crazy! Anyone who touches the prophet, he does not deserve any punishment: “he must simply be killed”! These are the enormous differences between our world and the Islamic one that the politicians and radical chic do-gooders on TV ignore and hide under the carpet like unwanted dust … And of grace , explain to me how those Pakistani post office gentlemen who wear their traditional clothes and have no intention of renouncing their faith, customs and traditions will be able to integrate and live in harmony and symbiosis among us? How can an Italian like me. .. accustomed to joking even in an ironic way, irony is our main comic art, with people who have not had religious satire on their agenda since the distant seventh century AD? Meanwhile I see more and more people around me who and they think differently from me in the West and I was wondering how those gentlemen can ever communicate and integrate with me? Obviously there will always be an abyss between me and them! If this is the Italy we want … let’s go on like this! 12082022 … by … https://manliominicucci.myblog.it/

 

….

Death to the “blasphemers” in Pakistan

by Raymond Ibrahim

11 August 2022

On July 4, 2022, a Christian mechanic in prison for five years and awaiting trial on the false charge of “blasphemy” for allegedly offending the Muslim prophet Muhammad was sentenced to death by hanging by a Pakistani court. (Image Source: iStock)

Five years earlier, on June 5, 2017, Ashfaq Masih, 34, had quarreled with Muhammad Naveen, a rival who had opened a mechanical workshop near Masih’s. According to Masih’s not guilty plea, Muhammad “was jealous because my business was better” and, after their quarrel, “threatened me with terrible consequences.” The next day, June 6, according to Masih’s account: Masih was charged under section 295 C of the Penal Code of Pakistan, which states: “Anyone with words, whether spoken or written, or with visible representation or any attribution, allusion, insinuation, directly or indirectly, offends the sacred name of the Prophet Mohammed (peace be upon him), must be punished with death or life imprisonment, and is also liable to a fine “. The problem with this law is not so much that the sentence is extreme and irrevocable, but rather that Muslims regularly exploit it to resolve personal grievances against non-Muslim minorities in Pakistan. The fact is that Pakistan’s non-Muslim minorities, mostly Christian and Hindu, know that it is best not to say anything that could be misinterpreted as offensive to the Muslim prophet because they know the terrible repercussions well. From childhood, they are taught to show nothing but deference to the prophet of Islam. This, however, does not prevent Muslims from falsely accusing these “infidels” of offending Muhammad. Amnesty International noted this dynamic in a report drawn up nearly three decades ago, in 1994: “[In] all cases known to Amnesty International, the accusations of blasphemy [in Pakistan] appear to have been made arbitrarily, based solely on the religious beliefs of the individual minorities. (…) The available evidence in all these cases indicates that the allegations were presented as a measure to intimidate and punish members of minority religious communities … in many cases be aggravated by personal enmity, professional or economic rivalry or a desire for political advantage. As a result, Amnesty International has concluded that most of the people who are now accused of blasphemy, or convicted of such charges, are prisoners of conscience, detained solely for their real or alleged religious convictions in violation of their right to li freedom of thought, conscience and religion [emphasis added]. “The implication that, when it comes to cases of blasphemy, Pakistani courtrooms host unfair trials would seem an adequate description of the recent trial of Ashfaq Masih. Although Christians in Pakistan know they must be extremely careful to say anything that could be misunderstood as an offense to Muhammad, the prosecutor said: The Muslim judge presiding over the case, Khalid Wazir, went so far as to claim that “A Muslim cannot be believed to turn the omelette about it”, while defining the evidence presented by Masih’s defense team as “not credible”. Thus, on July 4, 2022, Khalid ruled that the 34-year-old Christian, who has a wife and a young daughter, “will be hanged, subject to confirmation by the Honorable High Court”. Considering that Masih had already been in prison for five years, his family was horrified when the judge handed down the death sentence. He hadn’t been allowed to see or stand next to his mother, who died in 2019, because she was behind bars. Since then, “the case has had multiple postponements, rescheduling, the judge has not appeared, as have witnesses, and even the complainant’s lawyer has not registered their presence”. Speaking of this ruling, Nasir Saeed, director of the Center for Legal Aid Assistance and Settlement, a charity that supports persecuted Christians in Pakistan, said the verdict was “deplorable, but predictable”.

FRENCH

LE BLASPHÉMIE N’A PAS DE … DÉLAIS !

Hier, un jour comme les autres, je suis allé à la poste de ma ville pour quelques opérations, entré… Je regarde autour de moi et je remarque qu’il y a beaucoup de monde dans la salle et comme l’attente va être longue alors je décident de s’asseoir sur l’un des fauteuils disponibles à l’intérieur. Assis, mon attention est attirée par quelques immigrés, ils se sont arrêtés dans une partie de la pièce pas très loin de ma position, bavardant tranquillement, je les observe car ils sont vêtus des vêtements classiques d’origine pakistanaise, j’observe ces vêtements et je me demande pourquoi diable celui qui décide de venir vivre avec nous veut conserver une tenue vestimentaire qui les discrimine et les empêche de fait de s’intégrer comme il se doit ? Quel est l’intérêt de créer une communauté dans un État étranger qui n’a aucune envie de s’intégrer ? Telles sont les questions évidentes que se pose tout citoyen en constatant que la communauté pakistanaise n’est en fait pas du tout intégrée à notre société mais continue à y vivre, à s’étendre sur tout le territoire et à manifester sans aucune crainte l’appartenance à sa religion islamique. . En vérité je suis un peu plus expérimenté que beaucoup d’autres dans le domaine islamique et je sais bien que le bon musulman qui émigre dans un des pays des infidèles doit à tout prix garder ses habitudes alimentaires, conserver les vêtements de son pays d’origine et ne parlez votre propre langue et celle des infidèles que par nécessité ou quand cela vous convient. Leur vie, cependant, coule sereine et paisible parce que nous sommes un pays démocratique dont les racines sont enracinées dans l’amour et le respect des autres selon les enseignements de Jésus-Christ et des Évangiles, et nous ne songerions jamais à condamner à mort ceux qui se sont fait blasphématoire envers les caractères sacrés de notre religion ou le Messie, nous ne l’emprisonnerions pas non plus comme notre Constitution prévoit et sanctionne le droit de satire politique et religieuse à tous les citoyens. Mais quand il s’agit de l’islam les choses sont totalement différentes, en effet dans tous les pays musulmans, chiites ou sunnites, il n’y a pas de satire religieuse et ceux qui osent offenser leur prophète… voilà que l’accusation de blasphème retombe lourdement sur la tête de le blasphémateur et sa mort est un fait et une certitude… on ne peut pas songer à offenser Mahomet et espérer s’en tirer comme ça… Oui, ils ne sont pas du tout comme nous occidentaux et chrétiens… nous sommes deux totalement des racines différentes et qui vont dans des directions opposées malgré que beaucoup viennent nous dire qu’on peut vivre en paix avec eux et partager les mêmes espaces… Chat jeté au vent car la réalité est bien différente et Salman Rushdie, l’écrivain bien connu et auteur, en sait quelque chose du livre “Versets sataniques” publié en 1988 et condamné à mort pour blasphème avec une “fatwa” par l’ayatollah iranien d’alors et chef spirituel Ali khamenei après sa publication et aujourd’hui, après 34 ans, la fatwa est mis en pratique par à un “bon fidèle” qui, dans un attentat terroriste à l’arme blanche à New York, lors d’une manifestation, a tenté de le tuer en lui tranchant la gorge… procédure en parfaite conformité avec les préceptes coraniques réservés au blasphémateur, est actuellement dans un état grave à l’hôpital de la ville américaine mais ne semble pas en danger de mort. Alors, pourquoi s’étonner qu’un pauvre chrétien pakistanais soit injustement accusé de blasphème et condamné à mort ? Il n’y a rien de nouveau, la seule chose à ajouter est que l’arme du blasphème est utilisée pour traiter ceux qui ont eu une querelle ou quelque chose de pire et qui ne sont pas musulmans. Leur règle est que “lorsque le prophète est touché”, a déclaré Yello Babo, un religieux musulman qui a défendu la lapidation et l’incendie du corps de Deborah Emmanuel par une foule au Nigeria, “nous devenons fous ! Quiconque touche le prophète, il ne mérite pas toute punition : “il faut tout simplement le tuer” !Ce sont les énormes différences entre notre monde et celui islamique que les politiciens et les bienfaiteurs chics radicaux à la télé ignorent et cachent sous le tapis comme une poussière indésirable… Et de grâce, expliquez-moi comment ces messieurs pakistanais de la poste qui portent leurs vêtements traditionnels et n’ont pas l’intention de renoncer à leur foi, leurs coutumes et leurs traditions pourront s’intégrer et vivre en harmonie et en symbiose parmi nous ? Comment un Italien comme moi… habitué à plaisanter même de manière ironique, l’ironie est notre art comique principal, avec des gens qui n’ont pas eu de satire religieuse à leur agenda depuis le lointain VIIe siècle de notre ère ? et ils pensent différemment de moi en Occident et je me demandais comment ces messieurs pouvaient-ils communiquer et s’intégrer avec moi ? Évidemment, il y aura toujours un abîme entre moi et eux ! Si c’est l’Italie que nous voulons… continuons comme ça ! 12082022 … par … https://manliominicucci.myblog.it/

 

….

Mort aux “blasphémateurs” au Pakistan

 

par Raymond Ibrahim

11 août 2022

Le 4 juillet 2022, un mécanicien chrétien emprisonné depuis cinq ans et en attente de jugement pour la fausse accusation de « blasphème » pour avoir prétendument offensé le prophète musulman Mahomet a été condamné à mort par pendaison par un tribunal pakistanais. (Source de l’image : iStock)

Cinq ans plus tôt, le 5 juin 2017, Ashfaq Masih, 34 ans, s’était disputé avec Muhammad Naveen, un rival qui avait ouvert un atelier mécanique près de chez Masih. Selon le plaidoyer de non-culpabilité de Masih, Muhammad “était jaloux parce que mes affaires allaient mieux” et, après leur querelle, “m’a menacé de terribles conséquences”. Le lendemain, 6 juin, selon le récit de Masih : Masih a été inculpé en vertu de l’article 295 C du Code pénal du Pakistan, qui stipule : « Toute personne ayant des mots, qu’ils soient parlés ou écrits, ou avec une représentation visible ou toute attribution, allusion, insinuation , directement ou indirectement, offense le nom sacré du prophète Mahomet (paix soit sur lui), doit être puni de la peine de mort ou de la réclusion à perpétuité, et est également passible d’une amende ». Le problème avec cette loi n’est pas tant que la peine est extrême et irrévocable, mais plutôt que les musulmans l’exploitent régulièrement pour résoudre des griefs personnels contre les minorités non musulmanes au Pakistan. Le fait est que les minorités non musulmanes du Pakistan, principalement chrétiennes et hindoues, savent qu’il est préférable de ne rien dire qui pourrait être interprété à tort comme offensant pour le prophète musulman, car elles connaissent bien les terribles répercussions. Dès l’enfance, on leur apprend à ne montrer que de la déférence envers le prophète de l’Islam. Cela n’empêche cependant pas les musulmans d’accuser à tort ces “infidèles” d’avoir offensé Mahomet. Amnesty International notait cette dynamique dans un rapport rédigé il y a près de trois décennies, en 1994 : « [Dans] tous les cas connus d’Amnesty International, les accusations de blasphème [au Pakistan] semblent avoir été portées arbitrairement, sur la seule base des convictions religieuses des minorités individuelles. (…) Les preuves disponibles dans tous ces cas indiquent que les allégations ont été présentées comme une mesure visant à intimider et à punir les membres des communautés religieuses minoritaires … dans de nombreux cas être aggravées par une inimitié personnelle, professionnelle ou économique rivalité ou désir d’avantage politique. En conséquence, Amnesty International a conclu que la plupart des personnes qui sont aujourd’hui accusées de blasphème, ou reconnues coupables de tels chefs d’accusation, sont des prisonniers d’opinion, détenus uniquement en raison de leurs convictions religieuses réelles ou présumées, en violation de leur droit à li la liberté de pensée, de conscience et de religion [soulignement ajouté]. “L’implication que, lorsqu’il s’agit d’affaires de blasphème, les salles d’audience pakistanaises accueillent des procès inéquitables semblerait une description adéquate du récent procès d’Ashfaq Masih. Bien que les chrétiens au Pakistan sachent qu’ils doivent être extrêmement prudents pour dire quoi que ce soit qui pourrait être interprété comme une offense à Mahomet, le procureur a déclaré : Le juge musulman chargé de l’affaire, Khalid Wazir, est allé jusqu’à affirmer qu'”un musulman ne peut pas être cru tourner l’omelette à ce sujet », tout en définissant les preuves présentées par l’équipe de défense de Masih comme « non crédibles ». Ainsi, le 4 juillet 2022, Khalid a décidé que le chrétien de 34 ans, qui a une femme et une petite fille, “sera pendu, sous réserve de confirmation par l’Honorable Haute Cour”. Considérant que Masih était déjà en prison depuis cinq ans, sa famille a été horrifiée lorsque le juge a prononcé la peine de mort. Il n’a pas été autorisé à voir ou à se tenir à côté de sa mère, décédée en 2019, car elle était derrière les barreaux. Depuis, “l’affaire a connu de multiples reports, reprogrammations, le juge n’a pas comparu, de même que les témoins, et même l’avocat du plaignant n’a pas enregistré leur présence”. Parlant de cette décision, Nasir Saeed, directeur du Center for Legal Aid Assistance and Settlement, une organisation caritative qui soutient les chrétiens persécutés au Pakistan, a déclaré que le verdict était “déplorable, mais prévisible”.

 

CHINESE

亵渎神灵没有……截止日期！

昨天，和其他任何一天一样，我去我所在城市的邮局进行一些操作，进入……我环顾四周，我注意到房间里有很多人，因为等待时间会很长，所以我决定坐在里面的一张扶手椅上。坐着，我的注意力被一些移民吸引，他们停在离我位置不远的房间里，安静地聊天，我观察他们，因为他们穿着巴基斯坦裔的经典服装，我观察那些衣服，我想知道为什么决定来和我们一起生活的人想要保持一种歧视他们的衣服，实际上阻止他们按照他们应该的方式融入？在一个不想融入的外国创建一个社区有什么意义？这些是任何公民在观察到巴基斯坦社区实际上根本没有融入我们的社会，而是继续生活在那里，在整个领土上扩张并毫无畏惧地表现出属于他们的宗教时，都会问自己的明显问题。 .事实上，在伊斯兰领域，我比许多其他人更有经验，我很清楚，移民到异教徒国家之一的好穆斯林必须不惜一切代价保持他们的饮食习惯，保护他们原籍国的衣服. 并且只在必要或适合您的情况下才使用您自己的语言和异教徒的语言。然而，他们的生活平静祥和，因为我们是一个民主国家，其根植于根据耶稣基督和福音书的教义对他人的爱和尊重，我们永远不会梦想将那些自命不凡的人判处死刑亵渎我们宗教或弥赛亚的神圣人物，我们也不会监禁他，因为我们的宪法规定并制裁所有公民的政治和宗教讽刺权。但说到伊斯兰教，事情就完全不同了，事实上，在所有穆斯林国家，什叶派或逊尼派，都没有宗教讽刺，那些敢于冒犯他们的先知的人……这是亵渎神灵的罪名重重地落在了他们的头上。亵渎者和他的死是事实和确定的事情……一个人不可能想到冒犯穆罕默德并希望逃脱它……是的，他们根本不像我们西方人和基督徒……我们完全是两个尽管许多人来告诉我们，您可以与他们和平相处并共享相同的空间，但它们的根源却相反。作者，对 1988 年出版的《撒旦诗篇》一书有所了解，并在出版后被当时的伊朗阿亚图拉和精神领袖阿里·哈梅内伊以亵渎神明的“教令”判处死刑，而在 34 年后的今天，教令是被付诸实践致一位“好信徒”，他在一次活动中对纽约的白色武器进行恐怖袭击，试图通过割喉杀死他……完全符合古兰经为亵渎者保留的规定的程序，目前正在在美国城市的医院里情况严重，但似乎没有生命危险。那么，如果一个可怜的巴基斯坦基督徒被不公正地指控亵渎神灵并被判处死刑，这有什么奇怪的呢？没有什么新鲜的，唯一要补充的是，亵渎的武器是用来对付那些有过争吵或更糟糕的事情并且不是穆斯林的人。他们的规则是，“当先知被触动时”，一位为尼日利亚暴徒用石头砸死德博拉·伊曼纽尔的尸体辩护的穆斯林神职人员 Yello Babo 说，“我们会发疯！任何触动先知的人，他都不值得任何惩罚：“他必须直接被杀”！这些是我们的世界与伊斯兰世界之间的巨大差异，电视上的政客和激进时尚的行善者无视并像不想要的灰尘一样隐藏在地毯下……而且优雅，给我解释一下，那些穿着传统服饰，并无意放弃信仰、习俗和传统的巴基斯坦邮局绅士，如何能够在我们中间融入和和谐共生？像我这样的意大利人怎么会……习惯甚至以讽刺的方式开玩笑，讽刺是我们的主要漫画艺术，自遥远的公元七世纪以来，人们的议程上就没有宗教讽刺？与此同时，我看到越来越多的人在我身边他们在西方的想法与我不同，我想知道那些绅士如何与我交流和融合？显然，我和他们之间总会有一道深渊！如果这就是我们想要的意大利……就这样继续下去吧！ 12082022 …通过… https://manliominicucci.myblog.it/

 

……

巴基斯坦“亵渎者”的死亡

 

通过雷蒙德易卜拉欣

2022 年 8 月 11 日

2022 年 7 月 4 日，一名基督教机械师因涉嫌冒犯穆斯林先知穆罕默德而被判处五年徒刑，并以“亵渎神明”的虚假指控等待审判，被巴基斯坦法院判处绞刑。 （图片来源：iStock）

五年前的 2017 年 6 月 5 日，34 岁的 Ashfaq Masih 与在 Masih’s 附近开设机械车间的竞争对手 Muhammad Naveen 发生争吵。根据马西赫的无罪辩护，穆罕默德“因为我的生意更好而嫉妒”，并且在他们争吵之后，“以可怕的后果威胁我”。第二天，即 6 月 6 日，根据马西赫的说法： 马西赫根据巴基斯坦《刑法典》第 295 C 条受到指控，该条规定：“任何人，无论是口头还是书面，或有明显的表现或任何归属、暗示、暗示直接或间接冒犯先知穆罕默德（愿主福安之）的圣名，必须处以死刑或无期徒刑，并处以罚款”。这部法律的问题不在于该判决是极端的和不可撤销的，而是穆斯林经常利用它来解决对巴基斯坦非穆斯林少数民族的个人不满。事实是，巴基斯坦的非穆斯林少数民族，主要是基督徒和印度教徒，知道最好不要说任何可能被误解为冒犯穆斯林先知的话，因为他们很清楚可怕的后果。从孩提时代起，他们就被教导要尊重伊斯兰教的先知。然而，这并不能阻止穆斯林错误地指责这些“异教徒”冒犯了穆罕默德。国际特赦组织在近 30 年前的 1994 年起草的一份报告中指出了这一动态：“[在]国际特赦组织已知的所有案件中，[在巴基斯坦]的亵渎指控似乎都是武断的，完全基于宗教信仰(…) 所有这些案件中的现有证据表明，这些指控是作为恐吓和惩罚少数宗教团体成员的措施提出的…在许多情况下会因个人仇恨、职业或经济因此，国际特赦组织得出的结论是，现在被指控亵渎神明或被判犯有此类指控的大多数人是良心犯，仅因其真实或涉嫌违反宗教信仰而被拘留他们的权利思想、良心和宗教自由[强调补充]。“在涉及亵渎案件时，巴基斯坦法庭主持不公平审判似乎足以描述最近对 Ashfaq Masih 的审判。尽管巴基斯坦的基督徒知道他们必须非常小心地说出任何可能被误解为冒犯穆罕默德的言论，但检察官说：主持此案的穆斯林法官哈立德·瓦齐尔甚至声称“穆斯林不能被相信会扭转这种局面”，同时将 Masih 的辩护团队提供的证据定义为“不可信”。因此，哈立德于 2022 年 7 月 4 日裁定，34 岁的基督徒“将被绞死，但须经尊敬的高等法院确认”。考虑到马西赫已经入狱五年，当法官宣判死刑时，他的家人感到震惊。不允许他看到或站在他的母亲旁边，他的母亲于 2019 年去世，因为她被关在监狱里。从那以后，“此案多次延期、重新安排，法官和证人都没有出庭，甚至申诉人的律师也没有登记他们的出庭”。谈到这项裁决，支持巴基斯坦受迫害基督徒的慈善机构法律援助援助和解决中心主任纳西尔·赛义德说，判决“令人遗憾，但可以预见”。

 

RUSSIAN

БЛОФЕМИЯ НЕ ИМЕЕТ… СРОКОВ!

Вчера, день как и любой другой, я пошел на почту в моем городе для каких-то операций, вошел … Я оглядываюсь и замечаю, что в комнате много людей, и так как ожидание будет долгим, то я Решите занять место на одном из кресел, доступных внутри. Сидя, мое внимание привлекают какие-то иммигранты, они остановились в части комнаты не очень далеко от меня, тихо болтая, я наблюдаю за ними, потому что они одеты в классическую одежду пакистанского происхождения, я смотрю на эту одежду и мне интересно с какой стати тот, кто решает приехать и жить с нами, хочет поддерживать одежду, которая дискриминирует их и фактически мешает им интегрироваться должным образом? Какой смысл создавать сообщество в чужом государстве, у которого нет желания интегрироваться? Это очевидные вопросы, которые задает себе любой гражданин, наблюдая, что пакистанская община фактически вообще не интегрирована в наше общество, а продолжает жить в нем, распространяться по всей территории и без всякого страха демонстрировать принадлежность к своей религии. . По правде говоря, я немного более опытен, чем многие другие в области ислама, и я хорошо знаю, что хороший мусульманин, который эмигрирует в одну из стран неверных, должен любой ценой сохранить свои привычки в еде, сохранить одежду своей страны происхождения. ..и говорить на своем языке и на языке неверных только по необходимости или когда вам удобно. Их жизнь, однако, течет безмятежно и мирно, потому что мы демократическая страна, корни которой уходят корнями в любовь и уважение к другим в соответствии с учением Иисуса Христа и Евангелий, и нам никогда не придет в голову осудить на смерть тех, кто сделал себя богохульно по отношению к священным персонажам нашей религии или Мессии, и мы не будем заключать его в тюрьму, поскольку наша Конституция предоставляет и санкционирует право политической и религиозной сатиры для всех граждан. А вот с исламом дело обстоит совсем иначе, ведь во всех мусульманских странах, шиитских или суннитских, нет религиозной сатиры и тех, кто посмеет оскорбить своего пророка… вот обвинение в богохульстве ложится тяжелым грузом на голову богохульник и его смерть – это факт и верная вещь… никак нельзя думать о том, чтобы обидеть Мухаммеда и надеяться, что это сойдет с рук… да они совсем не такие, как мы, западники и христиане… нас двое совсем разные корни и которые идут в противоположных направлениях, несмотря на то, что многие приходят, чтобы сказать нам, что вы можете жить в мире с ними и делить одно и то же пространство … Болтовня брошена на ветер, потому что реальность совсем другая, и Салман Рушди, известный писатель и автор, кое-что знает об этом изданной в 1988 году книги “Сатанинские стихи” и приговоренной к смертной казни за богохульство “фетвой” тогдашнего иранского аятоллы и духовного лидера Али Хаменеи после ее публикации и сегодня, спустя 34 года, фетва является внедряется на практике «доброверному», который во время террористической атаки на белое оружие в Нью-Йорке во время мероприятия пытался убить его, перерезав ему горло … процедура в полном соответствии с предписаниями Корана, предназначенными для богохульника, в настоящее время в тяжелом состоянии в больнице американского города, но угрозы для жизни не представляют. Так что же удивительного, если бедный пакистанский христианин несправедливо обвинен в богохульстве и приговорен к смертной казни? Ничего нового, единственное, что нужно добавить, это то, что оружие богохульства используется для борьбы с теми, кто поссорился или что похуже и не является мусульманином. Их правило состоит в том, что «когда Пророка трогают, — сказал Йелло Бабо, мусульманский священнослужитель, который защищал забрасывание камнями и сожжение тела Деборы Эммануэль толпой в Нигерии, — мы сходим с ума! любое наказание:”его надо просто убить”!Вот колоссальные различия между нашим миром и исламским,которые политики и радикальные шикарные благодетели с ТВ игнорируют и прячут под ковер,как ненужную пыль…И благодати, объясните мне, как эти пакистанские почтовые господа, которые носят свою традиционную одежду и не собираются отказываться от своей веры, обычаев и традиций, смогут интегрироваться и жить в гармонии и симбиозе среди нас?Как может такой итальянец, как я… привыкнуть шутить даже в иронической форме, ирония – наше главное комическое искусство, с людьми, у которых религиозная сатира не стояла на повестке дня с далекого седьмого века нашей эры? и они думают иначе, чем я на Западе, и мне было интересно, как эти господа вообще могут общаться и интегрироваться со мной? Очевидно, что между мной и ними всегда будет пропасть! Если это та Италия, которую мы хотим… давайте продолжать в том же духе! 12082022 … от … https://manliominicucci.myblog.it/

 

….

Смерть «богохульникам» в Пакистане

 

Раймонд Ибрагим

11 августа 2022 г.

4 июля 2022 года механик-христианин, отбывающий пять лет в тюрьме и ожидающий суда по ложному обвинению в «богохульстве» за якобы оскорбление мусульманского пророка Мухаммеда, был приговорен пакистанским судом к смертной казни через повешение. (Источник изображения: iStock)

Пятью годами ранее, 5 июня 2017 года, 34-летний Ашфак Масих поссорился с Мухаммадом Навином, соперником, открывшим механическую мастерскую рядом с мастерской Масиха. Согласно заявлению Масиха о невиновности, Мухаммед «ревновал, потому что мои дела были лучше», и после их ссоры «пригрозил мне ужасными последствиями». На следующий день, 6 июня, согласно рассказу Масиха: Масиху было предъявлено обвинение по статье 295 C Уголовного кодекса Пакистана, в которой говорится: «Любой человек со словами, устными или письменными, или с видимым изображением, или любым указанием, намеком, инсинуацией , прямо или косвенно оскорбляющее священное имя Пророка Мухаммеда (мир ему), должно наказываться смертной казнью или пожизненным заключением, а также подлежит штрафу». Проблема с этим законом не столько в том, что приговор является экстремальным и бесповоротным, сколько в том, что мусульмане регулярно используют его для разрешения личных недовольств против немусульманских меньшинств в Пакистане. Дело в том, что немусульманские меньшинства Пакистана, в основном христиане и индуисты, знают, что лучше не говорить ничего, что может быть неверно истолковано как оскорбительное для мусульманского пророка, потому что они хорошо знают ужасные последствия. Их с детства учат не выказывать ничего, кроме почтения к пророку ислама. Это, однако, не мешает мусульманам ложно обвинять этих «неверных» в оскорблении Мухаммеда. Amnesty International отметила эту динамику в отчете, составленном почти три десятилетия назад, в 1994 году: «[В] всех случаях, известных Amnesty International, обвинения в богохульстве [в Пакистане], по-видимому, были выдвинуты произвольно, на основании исключительно религиозных убеждений. отдельных меньшинств. (…) Имеющиеся доказательства во всех этих случаях указывают на то, что обвинения были представлены как мера запугивания и наказания членов религиозных общин меньшинств … во многих случаях усугублялись личной неприязнью, профессиональной или экономической соперничества или стремления к политической выгоде. В результате Amnesty International пришла к выводу, что большинство людей, которые в настоящее время обвиняются в богохульстве или осуждены по таким обвинениям, являются узниками совести, содержащимися под стражей исключительно за их реальные или предполагаемые религиозные убеждения в нарушение их права на жизнь свобода мысли, совести и религии [выделено нами]. «Подразумевается, что, когда дело доходит до дел о богохульстве, пакистанские суды проходят несправедливые судебные процессы, может показаться адекватным описанием недавнего судебного процесса над Ашфаком Масихом. Хотя христиане в Пакистане знают, что они должны быть предельно осторожны, говоря что-либо, что может быть неправильно истолковано как оскорбление Мухаммеда, прокурор сказал: полагал, что перевернул омлет по этому поводу», а доказательства, представленные защитой Масиха, определили как «не заслуживающие доверия». Так, 4 июля 2022 года Халид постановил, что 34-летний Кристиан, у которого есть жена и маленькая дочь, «будет повешен при условии подтверждения Почтенным Высоким судом». Учитывая, что Масих уже провел в тюрьме пять лет, его семья была в ужасе, когда судья вынес смертный приговор. Ему не разрешили ни увидеть, ни постоять рядом с матерью, которая умерла в 2019 году, потому что она находилась за решеткой. С тех пор «дело неоднократно откладывалось, переносилось, судья не являлся, как и свидетели, и даже адвокат заявителя не зарегистрировал их присутствие». Говоря об этом решении, Насир Саид, директор Центра юридической помощи и урегулирования, благотворительной организации, которая поддерживает преследуемых христиан в Пакистане, сказал, что приговор был «прискорбным, но предсказуемым».

 

SPANISH

¡LA BLASFEMIA NO TIENE… PLAZOS!

Ayer, un día como cualquier otro, fui a la oficina de correos de mi ciudad para unos trámites, entré… miro a mi alrededor y noto que hay mucha gente en la sala y como la espera va a ser larga entonces decide tomar asiento en uno de los sillones disponibles en el interior. Sentado me llama la atención unos inmigrantes, se detuvieron en una parte del salón no muy lejos de mi posición, charlando tranquilamente, los observo porque van vestidos con la ropa clásica de origen pakistaní, observo esa ropa y me pregunto ¿Por qué diablos quien decide venir a vivir con nosotros quiere mantener una vestimenta que los discrimina y de hecho les impide integrarse como deberían? ¿De qué sirve crear una comunidad en un estado extranjero que no tiene deseos de integrarse? Estas son las preguntas obvias que cualquier ciudadano se hace al observar que la comunidad paquistaní en realidad no está del todo integrada en nuestra sociedad sino que sigue viviendo allí, expandiéndose por el territorio y manifestando sin ningún temor la pertenencia a su religión islámica. . En verdad tengo un poco más de experiencia que muchos otros en el campo islámico y sé bien que el buen musulmán que emigra a uno de los países de los infieles debe a toda costa mantener sus hábitos alimenticios, conservar la vestimenta de su país de origen. ..y hablad vuestro propio idioma y el de los infieles sólo por necesidad o cuando os convenga. Su vida, sin embargo, transcurre serena y apacible porque somos un país democrático cuyas raíces están arraigadas en el amor y el respeto al prójimo según las enseñanzas de Jesucristo y de los Evangelios, y jamás soñaríamos con condenar a muerte a quienes se han hecho blasfemo contra los personajes sagrados de nuestra religión o el Mesías, ni lo encarcelaríamos como nuestra Constitución dispone y sanciona el derecho a la sátira política y religiosa de todos los ciudadanos. Pero cuando se trata del Islam las cosas son totalmente diferentes, de hecho en todos los países musulmanes, chiítas o sunnitas, no existe la sátira religiosa y aquellos que se atreven a ofender a su profeta… he aquí que la acusación de blasfemia cae pesadamente sobre la cabeza de el blasfemo y su muerte es un hecho y una cosa segura… uno no puede pensar en ofender a Mahoma y esperar salirse con la suya… Sí, no son para nada como nosotros los occidentales y los cristianos… somos dos totalmente raíces diferentes y que van en direcciones opuestas a pesar de que muchos vienen a decirnos que se puede vivir en paz con ellos y compartir los mismos espacios… Charla tirada al viento porque la realidad es bien distinta y Salman Rushdie, el conocido escritor y autor, sabe algo al respecto del libro “Versos Satánicos” publicado en 1988 y condenado a muerte por blasfemia con una “fatwa” por el entonces ayatolá iraní y líder espiritual Ali khamenei tras su publicación y hoy, después de 34 años, la fatwa es siendo puesto en práctica por a un “buen fiel” que, en un atentado terrorista contra el arma blanca en Nueva York, durante un acto, intentó matarlo cortándole el cuello… procedimiento en perfecto cumplimiento de los dictados coránicos reservados al blasfemo, es actualmente Se encuentra en estado grave en el hospital de la ciudad estadounidense pero no parece poner en peligro su vida. Entonces, ¿qué hay de extraño en que un pobre cristiano paquistaní sea acusado injustamente de blasfemia y condenado a muerte? No hay nada nuevo, lo único que se puede agregar es que el arma de la blasfemia se usa para tratar con aquellos que han tenido una pelea o algo peor y no son musulmanes. Su regla es que “cuando se toca al Profeta”, dijo Yello Babo, un clérigo musulmán que defendió la lapidación y la quema del cuerpo de Deborah Emmanuel por una turba en Nigeria, “¡nos volvemos locos! Cualquiera que toque al profeta, no merece cualquier castigo: “¡simplemente debe ser asesinado!” Estas son las enormes diferencias entre nuestro mundo y el islámico que los políticos y los bienhechores radicales chic en la televisión ignoran y esconden debajo de la alfombra como polvo no deseado … Y de gracia , explícame cómo esos señores de correos paquistaníes que visten sus ropas tradicionales y no tienen ninguna intención de renunciar a su fe, costumbres y tradiciones podrán integrarse y vivir en armonía y simbiosis entre nosotros?¿Cómo puede un italiano como yo… acostumbrado a bromear incluso de manera irónica, ¿la ironía es nuestro principal arte cómico, con personas que no han tenido la sátira religiosa en su agenda desde el lejano siglo VII d. C.? Mientras tanto, veo más y más personas a mi alrededor que y piensan diferente a mí en Occidente y me preguntaba cómo esos caballeros pueden comunicarse e integrarse conmigo. ¡Obviamente siempre habrá un abismo entre ellos y yo! Si esta es la Italia que queremos… ¡sigamos así! 12082022 … por … https://manliominicucci.myblog.it/

 

….

Muerte a los “blasfemos” en Pakistán

 

por Raymond Ibrahim

11 agosto 2022

El 4 de julio de 2022, un mecánico cristiano en prisión durante cinco años y en espera de juicio por el cargo falso de “blasfemia” por presuntamente ofender al profeta musulmán Mahoma fue condenado a muerte en la horca por un tribunal pakistaní. (Fuente de la imagen: iStock)

Cinco años antes, el 5 de junio de 2017, Ashfaq Masih, de 34 años, se había peleado con Muhammad Naveen, un rival que había abierto un taller mecánico cerca de Masih. Según la declaración de inocencia de Masih, Muhammad “estaba celoso porque mi negocio era mejor” y, después de su pelea, “me amenazó con terribles consecuencias”. Al día siguiente, 6 de junio, según el relato de Masih: Masih fue acusado en virtud del artículo 295 C del Código Penal de Pakistán, que establece: “Cualquier persona con palabras, habladas o escritas, o con representación visible o cualquier atribución, alusión, insinuación , directa o indirectamente, ofende el sagrado nombre del Profeta Mahoma (la paz sea con él), debe ser castigado con la muerte o cadena perpetua, y también está sujeto a una multa “. El problema con esta ley no es tanto que la sentencia sea extrema e irrevocable, sino que los musulmanes la explotan regularmente para resolver agravios personales contra las minorías no musulmanas en Pakistán. El hecho es que las minorías no musulmanas de Pakistán, en su mayoría cristianas e hindúes, saben que es mejor no decir nada que pueda malinterpretarse como ofensivo para el profeta musulmán porque conocen bien las terribles repercusiones. Desde la infancia, se les enseña a mostrar nada más que deferencia al profeta del Islam. Esto, sin embargo, no impide que los musulmanes acusen falsamente a estos “infieles” de ofender a Mahoma. Amnistía Internacional señaló esta dinámica en un informe elaborado hace casi tres décadas, en 1994: “[En] todos los casos conocidos por Amnistía Internacional, las acusaciones de blasfemia [en Pakistán] parecen haberse hecho arbitrariamente, basándose únicamente en las creencias religiosas de las minorías individuales.(…) La prueba disponible en todos estos casos indica que las denuncias fueron presentadas como una medida para intimidar y castigar a miembros de comunidades religiosas minoritarias… en muchos casos agravadas por enemistades personales, profesionales o económicas. rivalidad o un deseo de ventaja política. Como resultado, Amnistía Internacional ha llegado a la conclusión de que la mayoría de las personas acusadas de blasfemia o condenadas por tales cargos son presos de conciencia, detenidos únicamente por sus convicciones religiosas reales o supuestas en violación de su derecho a li libertad de pensamiento, conciencia y religión [énfasis añadido]. “La implicación de que, cuando se trata de casos de blasfemia, los tribunales paquistaníes albergan juicios injustos parecería una descripción adecuada del juicio reciente de Ashfaq Masih. Aunque los cristianos en Pakistán saben que deben tener mucho cuidado de decir cualquier cosa que pueda malinterpretarse como una ofensa a Mahoma, el fiscal dijo: El juez musulmán que preside el caso, Khalid Wazir, llegó a afirmar que “Un musulmán no puede ser creía que había dado vuelta la tortilla al respecto”, al tiempo que definía las pruebas presentadas por el equipo de defensa de Masih como “no creíbles”. Así, el 4 de julio de 2022, Khalid dictaminó que Christian, de 34 años, que tiene esposa y una hija pequeña, “será ahorcado, sujeto a la confirmación del Honorable Tribunal Superior”. Teniendo en cuenta que Masih ya llevaba cinco años en prisión, su familia se horrorizó cuando el juez dictó la sentencia de muerte. No se le permitió ver ni pararse junto a su madre, quien murió en 2019, porque estaba tras las rejas. Desde entonces, “el caso ha tenido múltiples aplazamientos, reprogramaciones, el juez no ha comparecido, testigos, e incluso el abogado de la denunciante no ha registrado su presencia”. Hablando de este fallo, Nasir Saeed, director del Centro de Asistencia y Asentamiento Legal, una organización benéfica que apoya a los cristianos perseguidos en Pakistán, dijo que el veredicto era “deplorable, pero predecible”.

 

TAILANDESE

BLASPHEMIA ไม่มี … กำหนดเวลา!

เมื่อวานเป็นวันเหมือนวันอื่นๆ ฉันไปที่ทำการไปรษณีย์ในเมืองของฉันเพื่อดำเนินการบางอย่าง เข้าไป … ฉันมองไปรอบ ๆ และสังเกตเห็นว่ามีคนจำนวนมากอยู่ในห้องและเนื่องจากการรอจะนานฉันก็เลย ตัดสินใจนั่งบนเก้าอี้นวมตัวใดตัวหนึ่งที่มีอยู่ภายใน ผู้อพยพบางคนนั่งให้ความสนใจ พวกเขาหยุดอยู่ในห้องส่วนหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตำแหน่งของฉัน พูดคุยอย่างเงียบ ๆ ฉันสังเกตพวกเขาเพราะพวกเขาแต่งกายด้วยเสื้อผ้าคลาสสิกของปากีสถานฉันสังเกตเสื้อผ้าเหล่านั้นและฉันก็สงสัย ทำไมในโลกนี้ใครก็ตามที่ตัดสินใจมาและอาศัยอยู่กับเราต้องการที่จะรักษาเสื้อผ้าที่เลือกปฏิบัติต่อพวกเขาและในความเป็นจริงป้องกันไม่ให้พวกเขารวมตัวกันตามที่ควรจะเป็น? อะไรคือประเด็นของการสร้างชุมชนในต่างประเทศที่ไม่มีความปรารถนาที่จะบูรณาการ? เหล่านี้เป็นคำถามที่ชัดเจนที่พลเมืองทุกคนถามตัวเองเมื่อสังเกตว่าชุมชนปากีสถานไม่ได้รวมเข้ากับสังคมของเราเลย . อันที่จริง ฉันมีประสบการณ์มากกว่าคนอื่น ๆ ในวงการอิสลามเล็กน้อย และฉันรู้ดีว่ามุสลิมที่ดีที่อพยพไปยังประเทศนอกศาสนาแห่งหนึ่งจะต้องรักษานิสัยการกินของพวกเขา รักษาเสื้อผ้าของประเทศต้นกำเนิด . และพูดภาษาของคุณเองและของพวกนอกศาสนาเฉพาะในกรณีที่จำเป็นหรือเมื่อเหมาะสมกับคุณเท่านั้น อย่างไรก็ตาม ชีวิตของพวกเขาราบรื่นและสงบสุขเพราะเราเป็นประเทศประชาธิปไตยที่มีรากฐานมาจากความรักและความเคารพต่อผู้อื่นตามคำสอนของพระเยซูคริสต์และพระกิตติคุณ และเราไม่เคยฝันที่จะประณามผู้ที่สร้างตัวเองให้ตาย ดูหมิ่นตัวละครศักดิ์สิทธิ์ของศาสนาของเราหรือพระเมสสิยาห์ และเราจะไม่กักขังเขาตามที่รัฐธรรมนูญของเรากำหนดและลงโทษสิทธิ์ในการเสียดสีทางการเมืองและศาสนาแก่พลเมืองทุกคน แต่เมื่อพูดถึงศาสนาอิสลาม สิ่งต่างๆ แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ที่จริงแล้วในประเทศมุสลิมทั้งหมด ชีอะห์ หรือซุนนี ไม่มีการเสียดสีทางศาสนาและบรรดาผู้ที่กล้ารุกรานศาสดาของตน … นี่คือข้อกล่าวหาการดูหมิ่นศาสนาตกหนักบนหัวของ ผู้ดูหมิ่นประมาทและการตายของเขาเป็นความจริงและแน่นอน … ไม่มีใครคิดที่จะล่วงเกินโมฮัมเหม็ดและหวังว่าจะหนีไปได้ … ใช่พวกเขาไม่เหมือนพวกเราชาวตะวันตกและชาวคริสต์ … เราเป็นสองคนโดยสิ้นเชิง รากที่แตกต่างกันและไปในทิศทางตรงกันข้ามแม้จะมีหลายคนบอกเราว่าคุณสามารถอยู่อย่างสงบสุขกับพวกเขาและแบ่งปันพื้นที่เดียวกัน … แชทถูกลมพัดเพราะความเป็นจริงค่อนข้างแตกต่างและ Salman Rushdie นักเขียนชื่อดังและ ผู้เขียนรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้จากหนังสือ “Satanic Verses” ที่ตีพิมพ์ในปี 1988 และถูกตัดสินประหารชีวิตในข้อหาดูหมิ่นศาสนาด้วย “ฟัตวา” โดย Ayatollah ชาวอิหร่านในขณะนั้นและผู้นำทางจิตวิญญาณ Ali Khamenei หลังจากการตีพิมพ์และวันนี้หลังจาก 34 ปี fatwa คือ ถูกนำไปปฏิบัติโดย ถึง “ผู้ซื่อสัตย์” ผู้ก่อการร้ายโจมตีอาวุธสีขาวในนิวยอร์ก ระหว่างเหตุการณ์ พยายามฆ่าเขาโดยการตัดคอของเขา … ขั้นตอนที่สอดคล้องกับคำสั่งของอัลกุรอานที่สงวนไว้สำหรับผู้ดูหมิ่นประมาทอย่างสมบูรณ์ ในอาการสาหัสที่โรงพยาบาลในเมืองอเมริกา แต่ดูเหมือนไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต เหตุใดจึงน่าแปลกใจว่าคริสเตียนชาวปากีสถานผู้น่าสงสารถูกกล่าวหาว่าหมิ่นประมาทและถูกตัดสินประหารชีวิตอย่างไม่ยุติธรรมหรือไม่ ไม่มีอะไรใหม่ สิ่งเดียวที่ต้องเพิ่มเติมคือ อาวุธแห่งการดูหมิ่นใช้เพื่อจัดการกับผู้ที่เคยทะเลาะกันหรืออะไรที่แย่กว่านั้นและไม่ใช่มุสลิม กฎของพวกเขาคือ “เมื่อศาสดาถูกแตะต้อง” Yello Babo นักบวชมุสลิมที่ปกป้องการขว้างปาและเผาร่างของ Deborah Emmanuel โดยกลุ่มคนร้ายในไนจีเรียกล่าว “เราบ้าไปแล้ว! ใครก็ตามที่สัมผัสผู้เผยพระวจนะเขาไม่สมควรได้รับ การลงโทษใด ๆ : “เขาต้องถูกฆ่าตาย” นี่คือความแตกต่างอย่างมากระหว่างโลกของเรากับโลกอิสลามที่นักการเมืองและผู้ทำความดีสุดเก๋ในทีวีไม่สนใจและซ่อนอยู่ใต้พรมเหมือนฝุ่นที่ไม่ต้องการ … และความสง่างาม อธิบายให้ฉันฟังว่าสุภาพบุรุษที่ทำการไปรษณีย์ของปากีสถานที่สวมเสื้อผ้าแบบดั้งเดิมและไม่มีเจตนาที่จะละทิ้งความเชื่อ ขนบธรรมเนียม และประเพณีของตนจะสามารถบูรณาการและอยู่ร่วมกันอย่างกลมกลืนและอยู่ร่วมกันในหมู่พวกเราได้อย่างไร ชาวอิตาลีอย่างฉัน จะคุ้นเคยได้อย่างไร .. คุ้นเคย เพื่อล้อเล่นแม้ในทางที่น่าขันการประชดเป็นการ์ตูนหลักของเรากับคนที่ไม่มีถ้อยคำทางศาสนาในวาระการประชุมของพวกเขาตั้งแต่ศตวรรษที่ 7 อันไกลโพ้น ในขณะเดียวกันฉันเห็นผู้คนรอบตัวฉันมากขึ้นเรื่อย ๆ ที่ และพวกเขาคิดต่างจากฉันในชาติตะวันตก และฉันสงสัยว่าสุภาพบุรุษเหล่านั้นจะสื่อสารและบูรณาการกับฉันได้อย่างไร แน่นอนว่าจะต้องมีเหวระหว่างฉันกับพวกเขาเสมอ! ถ้านี่คืออิตาลีที่เราต้องการ … ลุยเลยแบบนี้! 12082022 … โดย … https://manliominicucci.myblog.it/

 

….

ความตายของ “ผู้ดูหมิ่นศาสนา” ในปากีสถาน

 

โดย Raymond อิบราฮิม

11 สิงหาคม 2565

เมื่อวันที่ 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2565 ช่างเครื่องชาวคริสต์ในเรือนจำเป็นเวลาห้าปีและรอการพิจารณาคดีในข้อหา “ดูหมิ่นศาสนา” อันเป็นเท็จ เนื่องจากถูกกล่าวหาว่ากระทำความผิดต่อศาสดามูฮัมหมัดมุสลิม ถูกศาลตัดสินประหารชีวิตด้วยการแขวนคอศาลในปากีสถาน (ที่มาของภาพ: iStock)

เมื่อ 5 ปีก่อน เมื่อวันที่ 5 มิถุนายน 2017 Ashfaq Masih วัย 34 ปี ได้ทะเลาะกับ Muhammad Naveen คู่แข่งที่เปิดโรงงานเครื่องจักรกลใกล้กับ Masih’s ตามคำให้การของ Masih ไม่ผิด มูฮัมหมัด “หึงเพราะธุรกิจของฉันดีกว่า” และหลังจากการทะเลาะกันของพวกเขา “คุกคามฉันด้วยผลที่เลวร้าย” วันรุ่งขึ้น 6 มิถุนายน ตามบัญชีของ Masih: Masih ถูกตั้งข้อหาภายใต้มาตรา 295 C แห่งประมวลกฎหมายอาญาของปากีสถาน ซึ่งระบุว่า: “ใครก็ตามที่มีคำพูด ไม่ว่าจะพูดหรือเขียน หรือมีการนำเสนอที่มองเห็นได้ หรือการแสดงที่มา การพาดพิง การส่อเสียด ไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม ละเมิดชื่ออันศักดิ์สิทธิ์ของท่านศาสดาโมฮัมเหม็ด (สันติภาพจงมีแด่เขา) จะต้องถูกลงโทษด้วยความตายหรือจำคุกตลอดชีวิตและต้องระวางโทษปรับ ” ปัญหาของกฎหมายนี้ไม่ได้มากจนคำพิพากษาถึงที่สุดและไม่อาจเพิกถอนได้ แต่เป็นการที่ชาวมุสลิมมักใช้ประโยชน์จากกฎหมายนี้เพื่อแก้ไขความคับข้องใจส่วนตัวต่อชนกลุ่มน้อยที่ไม่ใช่ชาวมุสลิมในปากีสถาน ความจริงก็คือชนกลุ่มน้อยที่ไม่ใช่มุสลิมของปากีสถาน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นคริสเตียนและฮินดู รู้ว่าเป็นการดีที่สุดที่จะไม่พูดอะไรที่อาจตีความได้ว่าเป็นการล่วงละเมิดต่อศาสดาพยากรณ์ชาวมุสลิม เพราะพวกเขาทราบถึงผลสะท้อนที่เลวร้ายเป็นอย่างดี ตั้งแต่วัยเด็กพวกเขาถูกสอนให้แสดงความเคารพต่อผู้เผยพระวจนะของศาสนาอิสลาม อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ไม่ได้ป้องกันมุสลิมจากการกล่าวหาว่า “คนนอกศาสนา” เหล่านี้เป็นการล่วงละเมิดต่อมูฮัมหมัด แอมเนสตี้ อินเตอร์เนชั่นแนลกล่าวถึงพลวัตนี้ในรายงานที่ร่างขึ้นเมื่อเกือบสามทศวรรษที่แล้วในปี 2537 ว่า “[ในทุกกรณีของแอมเนสตี้ ของแต่ละชนกลุ่มน้อย (…) หลักฐานที่มีอยู่ในทุกกรณีเหล่านี้บ่งชี้ว่าข้อกล่าวหาถูกนำเสนอเป็นมาตรการในการข่มขู่และลงโทษสมาชิกของชุมชนศาสนาชนกลุ่มน้อย … ในหลายกรณีจะรุนแรงขึ้นด้วยความเป็นปฏิปักษ์ส่วนตัวมืออาชีพหรือเศรษฐกิจ การแข่งขันหรือต้องการความได้เปรียบทางการเมือง ผลที่ตามมา แอมเนสตี้ อินเตอร์เนชั่นแนลสรุปว่าคนส่วนใหญ่ที่ถูกกล่าวหาว่าหมิ่นประมาทหรือถูกตัดสินว่ามีความผิดในข้อหาดังกล่าว สิทธิของพวกเขาที่จะli เสรีภาพในการคิด มโนธรรม และศาสนา [เน้นเพิ่ม] “ความหมายที่ว่า เมื่อพูดถึงคดีหมิ่นประมาท ห้องพิจารณาคดีของปากีสถานเป็นเจ้าภาพการพิจารณาคดีที่ไม่เป็นธรรมดูเหมือนจะเป็นคำอธิบายที่เพียงพอเกี่ยวกับการพิจารณาคดีล่าสุดของ Ashfaq Masih แม้ว่าชาวคริสต์ในปากีสถานจะรู้ว่าพวกเขาต้องระวังอย่างยิ่งที่จะพูดอะไรก็ตามที่อาจเข้าใจผิดว่าเป็นความผิดต่อมูฮัมหมัด อัยการกล่าวว่า: คาลิด วาซีร์ ผู้พิพากษามุสลิมที่เป็นประธานในคดีนี้ ได้อ้างว่า “มุสลิมไม่สามารถ เชื่อว่าจะหันหลังให้กับไข่เจียว” ในขณะที่กำหนดหลักฐานที่นำเสนอโดยทีมป้องกันของ Masih ว่า “ไม่น่าเชื่อถือ” ดังนั้นในวันที่ 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2565 คาลิดจึงตัดสินว่าคริสเตียนวัย 34 ปีซึ่งมีภรรยาและลูกสาวตัวน้อย “จะถูกแขวนคอ โดยต้องได้รับการยืนยันจากศาลสูงผู้มีเกียรติ” เมื่อพิจารณาว่า Masih อยู่ในคุกมาเป็นเวลาห้าปีแล้ว ครอบครัวของเขาก็ตกตะลึงเมื่อผู้พิพากษาตัดสินประหารชีวิต เขาไม่ได้รับอนุญาตให้มองเห็นหรือยืนข้างแม่ของเขา ซึ่งเสียชีวิตในปี 2019 เพราะเธออยู่หลังลูกกรง ตั้งแต่นั้นมา “คดีมีการเลื่อนออกไปหลายครั้ง มีการจัดตารางใหม่ ผู้พิพากษาก็ไม่มาปรากฏตัวเหมือนที่มีพยานหลักฐาน และแม้แต่ทนายความของผู้ร้องเรียนก็ยังไม่ได้ลงทะเบียนแสดงตน” นาซีร์ ซาอีด ผู้อำนวยการศูนย์ความช่วยเหลือและการระงับคดีทางกฎหมาย องค์กรการกุศลที่สนับสนุนคริสเตียนที่ถูกกดขี่ข่มเหงในปากีสถาน กล่าวถึงการพิจารณาคดีนี้ กล่าวว่า คำตัดสินดังกล่าว “น่าเสียดาย แต่คาดเดาได้” อิบราฮิม